“क्या अहें तुहांजो समझाई ने हुक्म नीं दित्या था भई तुहें इस नौआं ते उपदेश देहां देन्दे? तां बी देक्खा, तुहें सारे यरूशलेम जो अपणे उपदेशा ते भरीत्या कने तिस माहणुये रिया हत्या रा दोष अहां पर मढ़ना चाँह थे।”
पर अहें त शर्मनाक काम्म करने छड्डी तरे, अहें छल-कपट नीं करदे कने नांई परमेशरा रे बचनां च मिलावट कराँ ये। परमेशर अहांरा गवाह भई अहें सच्चाई बोलां ये, कने सै जे कोई ईमानदार आ तिन्हांजो ये पता।
विश्वासा रे जरिये इ मूसा रे मौ-बुढ़यां तिस्सो जमणे ते बाद तिन्नां महीनयां तकौ लुकोई रखया, काँह्भई तिने देख्या भई बालक खास आ, कने सै राजे रे हुक्मा ते नीं डरे।