तिन्हे अपणे चेले हेरोद राजे रे समर्थकां सौगी यीशुये ले भेज्जे, तिन्हें यीशुये जो गलाया, “गुरू जी, अहें जाणाँ ये भई तू सच्चा, कने तू परमेशरा रा रस्ता सच्चाईया ने सखां, कने कोई क्या सोच्चां तू किसी री परवाह नीं करदा, काँह्भई तू माहणुआं रिया हैसियता पर नीं जान्दा।
ताहली जे तिने बौहत सारे फरीसियां कने सदूकियां जो बपतिस्मा लेणे खातर अप्पूँ ले औंदे देख्या, तां यूहन्ने तिन्हाजो गलाया, “जहरीले सर्पा साई बुरे लोको, हऊँ तुहांजो खबरदार कराँ भई हरेक सै जे पाप कराँ तिसजो परमेशरा इक दिन सजा देणी, कने ये नीं सोच्चा भई तुहां इसा सजा ते बची जाणा।
इक दिन येढ़ा हुया भई ताहली जे यीशु मन्दरा च लोकां जो उपदेश देईरा था कने खुशखबरी सुणाई कराँ था, तां तिस बगत मुखियायाजक कने शास्त्री, बजुर्गां सौगी तिन्हाले आईने खड़ीगे;
तांई यहूदा, अपणे सौगी रोमी सेना रे हथियारा औल़े माहणुआं, कने मुखियायाजकें कने फरीसियां रे भेजीरे सपाईयां जो मशालां कने हथियाराँ समेत लईने, तित्थी आईग्या।
तां सरदारे, पैहरेदाराँ ने सौगी मन्दरा रे अंगणा च जाईने, प्रेरितां जो ली अन्दया, पर जोर जबरदस्ती नीं, काँह्भई सै लोकां ते डराँ थे भई अहां पर पत्थर नीं बाओ।