ताहली जे तिने बौहत सारे फरीसियां कने सदूकियां जो बपतिस्मा लेणे खातर अप्पूँ ले औंदे देख्या, तां यूहन्ने तिन्हाजो गलाया, “जहरीले सर्पा साई बुरे लोको, हऊँ तुहांजो खबरदार कराँ भई हरेक सै जे पाप कराँ तिसजो परमेशरा इक दिन सजा देणी, कने ये नीं सोच्चा भई तुहां इसा सजा ते बची जाणा।
जे तुहें जहरीले सर्पां जो पकड़ी लैं, तां तिन्हां तुहांरा कोई नुक्शान नीं करना कने जे तुहें खतरनाक जहर बी पी लैं, तां इसते तुहांरा कोई नुकशान नीं हूणा; तुहां बमाराँ पर हात्थ रखणे, कने तिन्हां ठीक हुई जाणा।”
कने तित्थी रे रैहणे औल़यां अहां पर महान दया करीने अहांजो ग्रहण कित्या; काँह्भई बरखा बरसणे ते ठण्ड हुया राँ थी, इस खातर तिन्हें आग्ग बाल़ीने अहां सब्बीं जो सकाया।
तां जे तिन्हें निवासियें सप्पा जो तिसरे हत्था ने लटकोई रा देख्या, तां अप्पूँ चियें गलाया, “सचमुच ये माहणु हत्यारा हुँगा भई समुद्रा ते तां बची गया, तां बी अहांरी देबिये पौलुसा जो ज्यूंदा रैहणे नीं दित्या।”
क्या सैई मसीह रे सेवक ये? हऊँ पागला साई बोलां, हऊँ त तिन्हांते बी बड्डा मसीह रा दास आ! मैं तिन्हांते बौहत कठण मेहणत कित्तिरी; हऊँ कई बार जेल्ला गया; मिन्जो अनगिणत बार कुट्टया गया, कने लगातार मिन्जो मौती रा सामना करना पैया।