14 तां जे अहें सारे धरतिया पर पैईगे, तां मैं इब्रानी भाषा च, मिन्जो येढ़ा बोलदे इक अवाज़ सुणी, ‘हे शाऊल, हे शाऊल, तू मिन्जो दुख देणे रिया वजह ने खुद अप्पूँ जोई दुख देई कराँ।’
तां जे तिने हुक्म दित्या तां पौलुसे पैड़ियां पर खड़ीने लोकां जो चुप होणे खातर हत्था रा ईशारा कित्या। ताहली जे सै चुप हुईगे तां सै इब्रानी भाषा च बोलणे लगया :