पर हऊँ तुहांजो बोलां, भई सै माहणु जे अपणे भाईये पर गुस्सा कराँ, तिसरा परमेशरा न्याय करना, कने सै जे कोई अपणे भाईये जो निकम्मा समझीने तिसरी बेज्जति करगा तिस्सो बड्डिया सभा च परमेशरा बौहत भयानक सजा देणी; कने जे कोई अपणे भाईये जो ‘अरे मूर्ख!’ करीने बोल्लो सै नरका रिया अग्गी च सजा रा हकदार हूणा।
दुज्जे दिन तिने असली गल्ल जाणने रिया इच्छा ते भई यहूदी तिस पर काँह दोष लाया रायें, तिसरे बन्धन खोल्लीते; कने मुखियायाजकां कने सारी महासभा जो कट्ठा हुणे रा हुक्म दित्या, कने पौलुसा जो थल्ले नेईने तिन्हांरे सामणे खड़ा करित्या।
इस गल्ला खातर महायाजक कने महांसभा रे सब बजुर्ग गवाह ये भई तिन्हांते हऊँ यहूदी भाईयां रे नौआं पर चिट्ठियां लईने दमिश्क नगरा जो जाया राँ था, भई सै जे तित्थी हो तिन्हांजो बी सजा दिलाणे खातर बन्हीने यरूशलेम जो ल्याऊं।
इस खातर हुण महासभा समेत पलटना रे सरदारा जो समझावा, भई पौलुसा जो तुहांले ली आओ, येढ़ा मन्नीने भई तुहां तिसरे बारे च होर बी ढंगा ने पड़ताल़ करना चाँये; कने अहां तिसरे पुजणे ते पैहले इ तिस्सो मारने खातर त्यार रैहणा।”
तां पौलुसे ये जाणीने, भई किछ सदूकी लोक कने किछ सदूकी लोकां जो सभा च हाक पाईने गलाया, “हे भाईयो, हऊँ फरीसी कने फरीसियां रे वंशा रा, कने मेरा न्याय मरीरयां री आशा कने भीं ते जिऊंदा हुणे रे बारे च हुया राँ।”
अहांजो इसरा गर्व आ भई अहें ये गल्ल आच्छे मना ने बोल्ली सक्कां ये भई अहें इस संसारा च कने खास कर तुहां लोकां रे बिच ईमानदारिया ने कने सच्चाईया ने जीवन बिताया सै जे परमेशरा ते मिलीरा। अहें संसारिक ज्ञाना पर नीं पर परमेशरा रे अनुग्रह पर भरोसा कित्तिरा।
पर अहें त शर्मनाक काम्म करने छड्डी तरे, अहें छल-कपट नीं करदे कने नांई परमेशरा रे बचनां च मिलावट कराँ ये। परमेशर अहांरा गवाह भई अहें सच्चाई बोलां ये, कने सै जे कोई ईमानदार आ तिन्हांजो ये पता।
हऊँ तिस परमेशरा रा धन्यवाद कराँ, तिसरी सेवा जे हऊँ कराँ, तियां जे मेरे पूर्वजें शुद्ध अन्तरात्मा ने कित्तिरी। ताहली जे कदीं हऊँ प्राथना कराँ हऊँ हमेशा तिज्जो अपणियां प्राथनां च लगातार याद कराँ।