फेरी थोड़ा अग्गे खिसकणे ते बाद सै मुँआं रे भार पैईने, प्राथना करने लगया, “हे मेरे पिता, जे हुई सक्को तां माह पर ये दुख नीं औणे दे, तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर तियां जे तू चाँह तियां इ ओ।”
अपुल्लोस नौआं रा इक यहूदी माहणु, तिसरा जन्म जे सिकन्दरिया नगरा च हुईरा था, सै जे विद्वान माहणु कने पवित्रशास्त्रा जो खरे ढंगा ने जाणाँ था, इफिसुस च आया।
ताहली जे अपुल्लोस कुरिन्थुस नगरा च था, तां पौलुस तिसा जगह जो छड्डिने फ्रूगिया कने गलातिया प्रदेशां च घुम्मी-फिरीने बाद बिच इफिसुस च आया। तित्थी सै किछ चेलयां ने मिलया तिन्हें बोल्या अहें विश्वासी ये
ताहली जे ये गल्लां हुई चुक्कियां तां पवित्र आत्मे पौलुसा जो मकिदुनिया कने अखाया प्रदेशा चियें हुईने यरूशलेम जो अगवाई कित्ती, कने गलाया, “तित्थी जाणे ते बाद मेरा रोम नगरा जो जाणा बी जरूरी आ।”
काँह्भई पौलुसे इफिसुस नगरा रे नेड़े चियें जाणे रा फैसला कित्या था भई किति येढ़ा नीं हो भई तिस्सो आसिया च देर लगो; काँह्भई सै जल़्दी च था भई जे हुई सक्को तां पिन्तेकुस्त त्योहारा रे रोज यरूशलेम च रौ।
जे हऊँ सिर्फ माहणुये रिया आशा रिया वजह ने इफिसुस च अपणे बरोधियां ने जंगली जानबराँ साई लड़या, तां मिन्जो क्या फायदा हुया? जे मुड़दे जिऊंदा नीं कित्ते जांगे, तियां जे लोक कई बार बोलां ये “तां औआ, खाईये-पीये, काँह्भई काल्ल त मरी जाणा।”
हुण आखिर च मेरे साथी विश्वासियो, हऊँ तुहांते बिदा लेआं। अपणा व्यवहार ठीक रखा; तियां इ करदे रौआ तियां जे मैं करने जो गलाया; इक्को जेआ सोच्चा; शान्तिया ने रौआ; कने परमेशर सै जे शान्ति कने प्यार देआं तुहांजो सौगी रैहणा।
हऊँ, पौलुस परमेशरा रिया इच्छा रे जरिये यीशु मसीह रा प्रेरित आ। हऊँ ये चिट्ठी इफिसुस नगरा च रैहणे औल़े पवित्र लोकां कने यीशु मसीह रे सच्चे विश्वासियां जो लिखिराँ।
तिने बी मिन्जो बोल्या, “इफिसुस नगरा रिया कलीसिया रे दूता जो ये सन्देश लिख: मैं सात्त तारे अपणे हत्था च लईरे, कने हऊँ सोन्ने रे सत्तां दीपदान्नां रे बिच चलां फिराँ, हऊँ ये बोलां भई :