काँह्भई तिने इक दिन रखीरा, तिसच जे तिस माहणुये रे जरिये संसारा रा न्याय करना, तिस्सो जे तिने रखीरा, कने तिस्सो मूईरेयां चते ज्यूंदा करीने इसा गल्लां रा सबूत सारयां लोकां जो देईतरा।”
ताहली जे सै धर्मिकता, कने संयम, कने औणे औल़े न्याय रे बारे च चर्चा करया राँ था, तां फेलिक्स डरा रे मारे जवाब दित्या, “हुण तू जा; मौका देखीने हऊँ तिज्जो फेरी सदगा।”
पर सै अपणे धर्मा रे सम्बन्धा रियां किछ गल्लां च पौलुसा ने मतभेद था कने यीशु नौआं रे किसी माहणुये रे बारे च, सै जे मरी चुक्कीरा, पर पौलुस तिसरे ज्यूंदा हुणे रा दावा कराँ।
इस संसारा रे लोक सोच्चां ये भई अहें मसीह रे खातर मूर्ख ये, पर तुहें सोच्चां ये भई तुहें मसीह च बुद्धिमान ये; बौहत लोक सोच्चां ये भई अहें निर्बल ये, पर तुहें सोच्चां ये भई तुहें बलवान ये, तुहौं लोक आदर दें, पर सै अहांरा निरादर कराँ ये।
काँह्भई पवित्रशास्त्रा च परमेशर बोलां, “मैं ठीक वगता पर तेरी सुणी ली कने हऊँ छुटकारे रे दिन तिज्जो सहारा देणे आया।” देक्खा। “सही वगत” येई हाया। देक्खा। “छुटकारे रा दिन येई हाया।”