36 किछ दिना बाद पौलुसे बरनबासा ने गलाया, “तिन्हां-तिन्हां नगराँ च जे अहें प्रभुये रा वचन सुणाई रा, आओ, फेरी भीं तिन्हां च चलिये कने अपणे विश्वासियां जो देखिये भई सै केढ़े।”
ताहली जे हऊँ नंगा था, तुहें मिन्जो कपड़े पैहनाये। ताहली जे हऊँ बमार था, कने तुहें मेरी सेवा टहल किति, ताहली जे हऊँ बन्दी था, कने तुहें मेरने मिलणे आये।
ताहली जे हऊँ अंजाण था तुहें मेरा अपणे घरा च स्वागत नीं कित्या। ताहली जे मिन्जो कपड़यां री जरूरत थी, तुहें मिन्जो पैहनणे जो कपड़े नीं दित्ते। ताहली जे हऊँ बमार था कने बन्दी था, तुहें मेरा ध्यान नीं रखया।
काँह्भई मेरी बौहत इच्छा इ भई हऊँ तुहांजो मिलीने तुहांजो आशीषां बंडी सक्कूँ सै जे परमेशरा रे आत्मे मिन्जो दित्ति रियां, ताकि तुहें विश्वासा च मजबूत हुई सक्को;
सिर्फ इतणा करा भई तुहांरा चाल-चल़ण मसीह रिया खुशखबरिया रे लायक हो। भई चाये हऊँ आईने तुहांजो देखूँ, या नीं बी आऊँ, पर तुहांरे बारे च ये सुणुं भई तुहें इक्की मना च अटल कने इक जुट हुईने खुशखबरिया रे विश्वासा खातर खूब मेहणत करया राँये।