2 तिने यूहन्ना रे भाई याकूब जो तलवारा ने मरवाईत्या।
यीशुये तिन्हांने गलाया, “तुहें मेरे साई दुख त सैही लेंगे, पर मेरे दायें कने बायें बठाल़ना मेरा काम्म निआं, पर तिन्हांरे खातर जे मेरे पिता परमेशरा रिया तरफा ते त्यार कित्तिरा, तिन्हारे खातर इ आ।”
तां जब्दिये रे पुत्र याकूब कने यूहन्ने तिस लौ आईने गलाया, “गुरू जी, अहें चाँह थे भई जो किछ अहें तेरते मंगीये, सैई तुहें अहां रे खातर करो।”
पर यीशुये तिन्हांने बोल्या, “तुहें नीं जाणदे भई क्या मंगया रायें? क्या तुहां सै दुख सैहणा सै जे हऊँ सैहणे जाईराँ?” कने क्या तुहें मौती री सजा स्वीकार करी सक्कां ये तिसजो जे सै मिन्जो देणे औल़े?
चेलयां तिस्सो गलाया, “अहांते हुई सक्कां।” यीशुये तिन्हौं गलाया, “सै दुख जे हऊँ सैहणे औल़ा; तिसजो तुहें सैई सक्कां ये; कने तिसा मौती जे हऊँ मरने जाईराँ, तिसा मौती तुहें मरी सक्कां ये!
तिस बगत हेरोदेस राजा कलीसिया रे किछ लोकां जो सताणे खातर तिन्हौं बन्दी बणाईल्या।
किछ लोकां जो पत्थर मारे गये; तिन्हौं आरयां ने चीरेने दो फाड़ करित्या गया; किछ लोक तलवारां ने मारे गये; सै जे गरीब थे तिन्हांजो कष्ट दित्ते गये कने तिन्हांने बुरा व्यवहार कित्या गया। सै भेड बकरियां रियां खाल्लां ओडीने इखा-उखा भटकदे रै;