11 फिर पतरसे होशा च आईने गलाया, “हुण मैं ये जाणील्या भई प्रभुये अपणा स्वर्गदूत भेज्जीने मिन्जो हेरोदेस रे अधिकारा ते छडवाईल्या, कने यहूदी अगुवेयां री सारी आशा तोड़ी तियां।”
ताहली जे सै अपणे होशा च आया, तां सै अपणे मना च सोचणे लगया, मेरे पिता रे घरें इतणे जादा मजदूर ये तिन्हांजो जे खाणे जो इतणी जादा रोटी मिलांई भई सै खाईने बी नीं मुकदी! पर इथी मेरे इतणे बुरे हाल ये भई हऊँ भुक्खा मरने लगीरा!
तां फेस्तुसे यहूदी अगुवेयां जो खुश करने रिया इच्छा ते पौलुसा ते पुच्छया, “क्या तू चाँह भई यरूशलेम जो जाईये; कने तित्थी मेरे सामणे तेरा ये मुकद्दमा लड़या जाओ?”
ये सब सै जे परमेशरे पैहले कित्तिरा ये दस्सां भई प्रभु जाणाँ भई कियां भगतां जो तिन्हांरे दुखां ते बचाणा कने अधर्मियां जो लगातार न्याय रे दिना तक सजा देणी।