“हे पिता! सै लोक जे तैं मिन्जो दित्तिरे, मेरी ये इच्छा इ भई तित्थी जे हऊँ आ तित्थी सै बी रौ, काँह्भई सै मेरिया तिसा महिमा जो देक्खी सक्को सै जे तैं मिन्जो दित्ति। काँह्भई संसारा रिया सृष्टिया ते पैहले तू मिन्जो प्यार कराँ था।
पर पौलुसे जवाब दित्या, “तुहें रोई-रोई ने मेरा दिल काँह तोड़या रायें? हऊँ बी त यीशुये रे नौआं खातर यरूशलेम च नां सिर्फ बंधोणे, पर मरने खातर बी त्यार आ।”
मेरे प्यारे मित्रो, हुण अहें परमेशरा री सन्तान ये कने हल्तियां तक ये प्रगट रुपा च नीं आईरा भई भविष्य च अहें क्या हुणे! जो बी हो, अहें ये जाणाँ ये भई ताहली जे मसीहे प्रगट हूणा, तां अहां बी तिसरे बराबर हूणा, काँह्भई अहां तिसजो तियां इ देखणा, तेढ़ा जे सै हाया।