पर ताहली जे अहें सब अपणे खुल्हे चेहरे ने प्रभुये री महिमा रा ध्यान कराँ ये, तां परमेशर अहौं हौल़यां-हौल़यां अपणे स्वरूपा च बधदी हुई महिमा सौगी बदल़ां, ये महिमा प्रभु तेई मिलां इ, सै जे पवित्र आत्मा।
तिने इ अहांजो नई वाचा रा सेवक हुणे रे काविल बी बणाया, ये कोई लिखिरी मूसा री व्यवस्था निआं बल्कि आत्मा री वाचा इ, काँह्भई ये व्यवस्था मौत ल्यौईं, पर परमेशरा रा आत्मा जीवन देआं।
काँह्भई तुहें परमेशरा रे बच्चे हो, इस खातर परमेशरे अहांरे दिलां च अपणे पुत्रा री आत्मा भेज्जी, सैई आत्मा परमेशरा जो “हे अब्बा, हे पिता, बोलीने पुकाराँ।”
मसीहे अजादिया रे खातर अहांजो मूसा रिया व्यवस्था ते अजाद कित्या; इस खातर तुहें ये निश्चा करी लवा भई तुहें अजाद ये, कने फेरी भीं अप्पूँजो व्यवस्था रा दास बनाणे री इजाज़त नीं देआ।
पर मेरे साथी विश्वासियो, परमेशरे तुहांजो अजाद रैहणे रे खातर चुणीरा, पर येढ़ा नीं हो भई ये अजादी पापी स्वभावा जो पूरा जरने रे खातर अवसर बणो, इसरे बदले प्यारा रिया वजह ने अप्पूँ चियें इक्की दुज्जे री सेवा करा।