फेरी थोड़ा अग्गे खिसकणे ते बाद सै मुँआं रे भार पैईने, प्राथना करने लगया, “हे मेरे पिता, जे हुई सक्को तां माह पर ये दुख नीं औणे दे, तां बी तेढ़ा जे हऊँ चाँह तेढ़ा नीं, पर तियां जे तू चाँह तियां इ ओ।”
पर जे तुहें सही काम्म करने पर दुख सैयां ये, तां तुहांजो परमेशरा आशीष देणी, तियां जे यशायाह भविष्यवक्ते लिखिरा तियां करा, “तिन्हांरे डराणे ते मत डरा कने नां घबरावा।”