इस खातर तू समझी लै भई इसारे पाप, सै जे बौहत थे, माफ हुईगे, काँह्भई इसे मता प्यार कित्या। पर तिस माहणुये रे जे थोड़े पाप माफ हुए, सै थोड़ा प्यार दस्सां।”
“काँह्भई परमेशरे संसारा रे लोकां ने इतणा प्यार कित्या भई तिने अपणे इकलौते पुत्रा जो तिन्हांरे खातर बलिदान करित्या, ताकि हर इक माहणु सै जे तिस पर विश्वास करो, सै नाश नीं हो, पर अनन्त जीवन पाओ।
सच्चा प्यार इसच निआं भई अहें परमेशरा ने प्यार कित्या, बल्कि इसच आ भई तिने अहांने प्यार कित्या कने अहांरे पापां रे प्रायश्चिता खातर अपणे पुत्रा जो भेज्या।
जे कोई बोल्ले, भई “हऊँ परमेशरा ने प्यार रक्खां,” पर अपणे साथी विश्वासिये ने दुश्मणी रखी, तां सै झूट्ठा, काँह्भई अपणे तिस साथी विश्वासिये जो, तिस्सो जे तिने देखीरा, ताहली जे सै प्यार नीं रखदा, तां परमेशरा जो बी तिसजो जे तिने नीं देखीरा, प्यार नीं करी सकदा।