पर अब्राहमे तिसजो गलाया, मेरे पुत्र, याद कर, भई तू अपणी पूरी जिन्दगिया च खरी चिज़ां पाई चुक्कीरा, कने तियां इ लाजरे बुरियां चिज़ां पाईयां: पर हुण सै येत्थी सुखी आ कने तू दुख सही कराँ।
परमेशर तिन्हां लोकां जो आशीष देआं, जो परमेशर चाँह, तिसजो सै लोक, सै जे ईमानदारिया ने ग्रहण करने री इच्छा रक्खां ये; काँह्भई तिन्हौ तिस तृप्त हुणे तक हरेक चीज़ देणी। परमेशर तिन्हां लोकां जो आशीष देआं, सै जे हुण रोया दे ओ, काँह्भई येढ़ा बगत औणा ताहली जे तुहां खुश हुईने हसणा।
कने सै जे इस संसारा रियां चीजां रा इस्तेमाल कराँ ये सै इयां करो मन्नो भई तिन्हांरा इस्तेमाल नीं करदे। काँह्भई तियां जे अहें ये जाणाँ ये भई ये संसार जल्दी नाश हुई जाणा।