7 काँह्भई हऊँ हुण रस्ते च तुहांजो मिलणा नीं चाहन्दा; पर मिन्जो आशा इ भई जे प्रभु चाओ तां किछ वगत तुहां सौगी बिताई लेंगा।
यीशुये तिस्सो ये जबाब दित्या, “हुण तू येढ़ा इ हुणे दे, काँह्भई सै जे परमेशर चाँह तिस्सो पूरा करने खातर अहांजो येई करना ठीक आ।” फेरी यूहन्ने तिसरी गल्ल मन्नी ली।
पर सै येढ़ा बोलीने तिन्हांते विदा हुआ, “जे परमेशरे चाहया तां हऊँ तुहां ला फेरी औंगा।” तां सै इफिसुस ते जहाजा खोली ने चलीप्या;
कने हऊँ अपणिया हरेक प्राथना च सदा येई विनती कराँ भई परमेशरा रिया इच्छा ते, किसी न किसी तरिके ने मिन्जो आखिर च तुहांले औणे रा मौका मिलो।
पर प्रभुये चाहया तां माह तुहांले बौहत इ छोड़े औणा, तां फेरी नां सिर्फ तिन्हां घमण्डी लोकां रिया शिक्षा, पर तिन्हां रिया सामर्था जो बी जाणी लेन्गा।
मिन्जो निश्चा था भई तुहें अहांजो थोड़ा बौहत समझी चुक्कीरे, इस खातर मैं पैहले तुहांले औणा चाँह था ताकि मेरे दो बार औणे रा आशीर्वाद तुहांजो मिली सक्को।
इसरे बजाय तुहांजो ये बोलणा चाहिन्दा, भई “जे प्रभु चाओ तां अहें जिऊंदा रैहन्गे, कने ये या सै काम्म बी करगे।”