“सै जे स्वर्गा ते औआं सै सब्बीं ते महान आ; कने सै जे धरतिया ते औआं, सै धरतिया रा, इस खातर सै धरतिया ने जुड़ी रियां ही गल्लां करां : कने सै जे स्वर्गा ते उतरी रा, सै सब्बीं ते महान आ।
काँह्भई अहें जाणाँ ये भई धरतिया पर अहांरा ये शरीर तम्बुये साई आ तिसच जे अहें रैयां ये, जे ये तम्बू नष्ट हुई जांगा, तां अहांजो परमेशरा रिया तरफा ते स्वर्गा च हमेशा खातर इक बणया-बणाया घर मिलणा सै जे माहणुआं रे हत्था ते बणाया नीं गईरा।
इसच शक निआं भई अहांरे विश्वासा च महान भेत आ : मसीह सै जे माहणु बणीने आया, पवित्र आत्मे दिखाया भई सै सच्चमुच परमेशरा रा पुत्र था, स्वर्गदूतें तिसजो देख्या, सारी जातियां रे लोकां च तिसरे बारे रा प्रचार हुया, संसारा रे लोकें तिस पर विश्वास कित्या, कने परमेशर तिस्सो स्वर्गा च लेईग्या।