कने तित्थी रे रैहणे औल़यां अहां पर महान दया करीने अहांजो ग्रहण कित्या; काँह्भई बरखा बरसणे ते ठण्ड हुया राँ थी, इस खातर तिन्हें आग्ग बाल़ीने अहां सब्बीं जो सकाया।
तां जे तिन्हें निवासियें सप्पा जो तिसरे हत्था ने लटकोई रा देख्या, तां अप्पूँ चियें गलाया, “सचमुच ये माहणु हत्यारा हुँगा भई समुद्रा ते तां बची गया, तां बी अहांरी देबिये पौलुसा जो ज्यूंदा रैहणे नीं दित्या।”
पवित्र शास्त्रा च लिखिरा, “मांह होर भाषा बोलणे औल़यां रे जरिये, कने परदेशियां रे मुँआं ते इन्हां लोकां ने गल्लां करनियां, तां बी इन्हां मेरी नीं सुणनी,” ये प्रभु बोलां।