12 हुण अहांजो शीशे च धुंधला जेआ दिखां, पर तिस बगत अहां आमणे-सामणे देखणा; इस बगत मेरा ज्ञान अधूरा, पर तिस बगत पूरी तरह पछयाणगा, तियां जे परमेशर मिन्जो पूरी तरह जाणाँ।
इस खातर देक्खा, तुहें मेरे इन्हां मासूम चेलयां चते किसी जो बी घटिया नीं समझयां; हऊँ तुहांजो दस्सां भई तिन्हारी हिफाज़त करने औल़े स्वर्गदूतां री पहुँच स्वर्गा च मेरे पिता ले सदा बणीरी रैईं।
ताहली जे हऊँ बालक था, तां हऊँ बालकां साई बोलां था, बालका साई सोच्चां था, बालकां साई बाद-विवाद कराँ था। पर ताहली जे सयाणा हुईग्या तां बालकां रियां गल्लां छड्डी तियां।
पर ताहली जे अहें सब अपणे खुल्हे चेहरे ने प्रभुये री महिमा रा ध्यान कराँ ये, तां परमेशर अहौं हौल़यां-हौल़यां अपणे स्वरूपा च बधदी हुई महिमा सौगी बदल़ां, ये महिमा प्रभु तेई मिलां इ, सै जे पवित्र आत्मा।
हऊँ ये दावा नीं कराँ भई ये सब हऊँ पैहले तेई करी चुक्कीरा या हऊँ पूरा इ सिद्ध हुई चुक्कीरा। पर हऊँ मसीह साई बणने रे खातर बौहत कोशिश करीराँ, तिसरे खातर जे तिने मिन्जो चुणीरा।
मेरे प्यारे मित्रो, हुण अहें परमेशरा री सन्तान ये कने हल्तियां तक ये प्रगट रुपा च नीं आईरा भई भविष्य च अहें क्या हुणे! जो बी हो, अहें ये जाणाँ ये भई ताहली जे मसीहे प्रगट हूणा, तां अहां बी तिसरे बराबर हूणा, काँह्भई अहां तिसजो तियां इ देखणा, तेढ़ा जे सै हाया।