22 मनदो अपेराः कसूर जीव टुटीगयना अरू भगवानरिकुःआ बेगारी होड़कूपे बड़ाँवयना। नुँहू अपे सुद होड़कू बड़ाँवकियानखन ओरो टुटीगनेना हना जीवपे पवाःता।
पहाड़राः बीरकून होड़कू गरोम ठुड़ीकेडखनकू बाल लो एंडागोडता, हनन इया चउंदीस टुटीगगुः मेला होयाःता।
मनदो भगवानराः ओंगोलरे बेगर गारबार होड़कू अँनकूरीग अपांग भगवानराः राइजरे बेर इयाकू विड़चेड़ता। अयूम अवेयता हाँयग होड़, नपायतेय अयूम ठुड़ावागे।”
अरू अँनकूराः ओड़ाः सहे वपक-बोपोहकूतेन सहे अपात, लइंकूतेन सहे दोहोड़कून ईंग लगाकू अड़ाःगोतेडा, हँकू मी सव गुनाकू पवाःता अरू ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पनावाःता।
दो नँकुःआ होड़कू ओरो टुटीगनेना हना कटसियाकू पवाःता। मनदो बेगर गारबार होड़कू ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पनावाःता।”
अपे ईंग मेरपे सुनावगडिंगा। मनदो ईंग अपेयिंग सुनावकेडपेःआ अरू अपे सेनेकियानखन सगर बेला वरी दोहोनता हना नपाय बुताराः जोःओकून अदेर लगायिंग एटाःकेडपेःआ। हनाते अपे ईंगराः ञावते ईंग अपांग एचेरेपे असेय हना हाँय एमेवापेता।
ईंग सुदा मिनी दोहोनता अरू मेर जोःता हना नइड़ भगवान गेडगोडता अरू जोःता हना नइड़ अरू जोः लगाय कुड़गावगोडता।
इईरीग होड़ बुतातना अरू हनाराः मंजूरीय गोःगोतना अरू ओरो टुटीगनेना हना जीव लगाय बटुड़ाव अदेरगेतना। नाःआते वेवेरीग होड़ इईर होड़ सुदा बना होड़किन बहाल जुवाःता।
अपे सतायपे सुदी दो हना सताय अपे अजइतपेता।”
अपे नियम इयापे सलाःआ हना अते भगवान अपे मेरेय सडावगाडपेःआ, मनदो हाँय अपेय मयावाडपेखने सडावकेडपेःआ। हनालगा अपे अँननपेराः जीव, बेलूराः कसूर ओंगोल इया अलोपे सलाव ओवा।
अपे कसूर जीव जियाः लगापे अड़ाः एंडागोतेडा अरू बेगर गारबार जीव जियाः लगापे जिमायना।
मनदो हनारे अपे जीवरे चिला नफापे पवाःआ? कही कोवान। अपे मड़ंगरेपे एचेया, अरू अपेराः जीव लाय एंडागोडता, हनानाः कताकूनपे उहियारगेतान दो, अपेके गियुः लगाःता।
हाव, अबूरीग परबू ईसू मसीते भगवान ईंगे सडावकिडिंगा। हनालगा ईंग भगवानिंग जागगेयता। दो ईंग इनिंगराः ओंगोलते भगवानराः नियम इया सलाः लगायिंग ओंगलेतना, मनदो ईंग बेलूर नेवन इयायिंग कनासूरगोड ञवनतना।
ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, हनन इया अबू ईसू मसी सुदाबू गोएगनेना। हनालगा नुँहू अपे भगवान ननायगे लगा मोसेस एमेकेरा हना मड़ंगाः नियमकूनराः बोझारे कोवापेःआ। ईसू गोएगतो होड़कू अते भगवान जियाव रेमकिरिया, जेमहा अबू हाँय लगा नपाय बुताबू बुता अवेय। अरू नुँहू अबू नाँयग ईसूरिकुःआ होड़कू हवे।
अबू ईसू मसीरिकुःआ होड़कू हवे। हनालगा भगवानराः बिरुवा नँवा जीवे एमेकेरा अरू हाँय अबू कनासूर जीवते एचे अड़ाःकेडबूखन गुनुजुःतेय सडावकेडबुःआ।
परबू तोनोंगीगे राःतेरा हनमेला हाँय बेगारी होड़े दोहोना हों, हाँय परबूरीग अजइततो होड़ हवे। हनन इया अजइते दोहोना हनमेला परबू राःकिरिया हाँयग होड़ मसीरीग बेगारी होड़ हवे।
परबू दो सुद बिरुवा हवे अरू सुद बिरुवा दोहोनता हंडा होड़कू अजइत जुवाःता।
दो ईंग, होड़कू कता ननाय लगा जा भगवान बुता ननायगे लगायिंग चहाःतना? अपे चेले माःआनपे ओंगोलगींगतना, नाँय होड़कू जहंडाव होड़ हवे? ईंग नुँहू वरी होड़कू कता ननाय होड़िंग दोहोकुः दो ईंग मसीरीग सेवकिया होड़ ओरोयिंग दोहोकुःआ।
ने अजी बोपोहकूतिंग, अपे अजइत जीव जियाः लगा भगवान अपेय सुनावकेरा। हनालगा अपे मनबिदिया होड़ इया अहापे कसूरगे। मनदो अपे अँननपे अलार-दुलार होड़ेंग घड़ीन सेवा होड़ेंगपे।
मनदो जोःओ इयाःआ सुद बिरुवाराः बुताते अबू जीवरे अलार-दुलार अरू अहाल-बहाल, सलसत अरू मया होयाःता, अबू सहाव घड़ीनबू दोहोनता, देनहार होड़कू अरू बिसवासगेयीग होड़कू,
दो मरसल पवावतो होड़कूराः जीवरे जमालेःआते नपाय अरू सताय जोःओकून जोःता।
नाःआ इयाःआ नपाय लूर-नेवन ईसू मसीते अपेराः जीवरे होयाःता, अरू हनाते होड़कू भगवानकू जाग अरूकू मान मरजइतगेय।
ईंग बदीरे अपे अहापे ओंगोलगे, नाँय तोनोंगाः संघरा पवाः लगाय चहाःतना, माःआन। मनदो ईंग चहाःतना, अपे ईंगपे संघरावातेरा, हनाते भगवान अपे इमाने एमेवापे।
जेमहा अपे परबूराः हिछा इया जियाः घड़ीनपे ननायगोडेय, जमालेःआ नपाय बुतापे एचे अवेय, अरू भगवान अनउर नपायतेपे सुदीगोड ञवन।
इपापरास, अपे अते मी होड़ इदानिया अरू हाँय ईसू मसीरीग सेवकिया हवे। हाँय अपेय सलामतना। अरू हाँय, अपे भगवानराः ओंगोल इया, अपेराः बिसवास जमालेःआ बड़ियाड़ जुवाः लगा, मुरुक मिहनइततेय अरजीगोड ञवनतना।
ने तितूस, भगवानरीग सेवकिया अरू ईसू मसीरीग मूक चेला ईंग पउलूस अगीते मसी सलाम। दो भगवानरिकुःआ सुनावतो होड़कूराः बिसवास बड़ियाड़गे लगा ईंगके जिमात इदा, जेमहा भगवानराः ओंगोल इयाःआ सताय बदीरे हँकूराः कनहून बडे जुवाः,
जमा होड़कू सुदा हेल-मेलपे दोहोन लगा अरू सुद जीव जियाः लगा जमालेःआपे कुरनिसगोड ञवन। सुद जीव मेरकू जियाःता हँकुःआ होड़कू भगवान कहियो ओरोकू ञेल अवेतिरिया।
ईंग एकूब, भगवानरीग अरू परबू ईसू मसीरीग सेवकिया होड़, नाःआ चिठीयिंग ओजाःगेतना। जमा चउंदीसरे सितिर-बितिरयनाकू हँकुःआ बारहगोटोंग गोतोररिकुःआ होड़कू लगा ईंग अगीते मसी सलाम।
अपे हाँय एचेरेपे बिसवासकेड अते अपेराः जीव सडावयना। हनालगा अपेराः जीवरे नाःआ बहाल इदा।
अपे अजइतयनापे। हनते हों अपे भगवानरिकुःआ सेवकिया होड़कू हवे। हनालगा अपे अजइतयनाले, माःआन ओंगोलकेडखन कसूर जीव जियाः लगा बुइद अहापे तुलाय।
हनते मूक होड़कू अते मी होड़ ईंग एचेरेय कतातेरा, “उजड़ सोनहे तुसिंगतो नँकुःआ होड़कू इयेकू हवे? नँकू करा अगीतेकू वेगकिया?”