16 भगवान मयावाडबूखने दहिनवाडबुःआ, हना दहिन अदमराः कसूर बनी इया कोवानेःआ। हाँयराः कसूरते मुरुक होड़कू डंडकू पवावनेना। मनदो भगवानराः दहिनते अबू मुरुकबू कसूरतेडते हों भगवान एचेरे फड़ियावतो होड़कूय बड़ाँवकेडबुःआ।
हनालगा अपे एटाः होड़कूराः कसूरपे बराव एंडागे दो, अपेरीग सेरमो देसरीग अपांग भगवान हों अपेराः कसूरे बराव एंडाता।
भगवान अबू सडावकेडबूखन ईसू मसी सुदाय मिनीगोतेडबुःआ, दो भगवान अबू ओरोय डंडियावतेडबुःआ। [अबू होड़कूराः ओंगोल इया कोवान, मनदो सुद बिरुवाराः ओंगोल इयाबू सलाःता।]
मनदो परबू अबू सोझावबू लगाय डंडियावबूता, जेमहा चउंदीसरिकुःआ एटाः होड़कू सुदा अहाय डंडियावबू।
भगवानराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा; “जनामा नियमकून मेरकू मनाःता, हँकुःआ होड़कूराः जीव सती-सरापतो इदा।” हनालगा तोनोंगीग होड़ ओंगलेता, ईंग नियमिंग मनाः दो भगवान ईंग लगाय ननाय जुवाःता। हनते हों हाँय सती-सरापतो इदानिया।
अपे मिनीटोंग नियमपे टड़ावगोडता दो, जमा नियमकूने टड़ावकेरा हाँयग होड़ इया डंडपे पवाःता।