1 दो अपे अते तोनोंगीग एहूदा होड़ होंबरेता, “ईंग एहूदा होड़ हवे दो हनारे तोनोंगाः नफा इदा जा कोवान अरू खतनाकियायिंग अते तोनोंग मतलोब कोवानेःआ जा?”
अपे जागगेयतना, हाँय अपे समरिया छतररिकुःआ होड़कू मेरपे सुदीगेयता। मनदो सडावदार एहूदाकू अतेय वेगता। हनालगा अले जागगेयतना, हाँयले सुदीयतना।
मनदो ईंग कतायतना, सतायरे एहूदा होड़ बड़ाँः अते मुरुक नफा इदा। मइद कता नाःआ हवे, भगवानराः सरवन मनाड़ंगरे अपे अयूमतेरा।
दो नाःआ बदीरे चेले माःआनबू कता अवेयता? अले एहूदाकू एटाः होड़कू अते ननपाय इदानलेःआ जा? बुरी, कोनोवालेःआ। ईंग मड़ंगरेयिंग कता उदुःकेरा, एहूदाकू अरू बेगर एहूदाकू जमाकू कसूररे इदानबुःआ।
अरू इपीसी सहररिकुःआ होड़कू ईंग मुरुककू घंटावतिरिंगा अरू पहाड़ जानरकू इया ईंग सुदाकू लड़ाइनेना। गोएगतो होड़कू मेरकू जियाव रेमकुः दो नाःआ इयाःआ घंटाव चिला लगायिंग सहावकेःआ? गोएगतो होड़कू ओरोकू जियाव रेमनेन दो, “गपामिन अबू गोनेग जुवाःता, दो मान हमा अबू जोम-ञूय अरूबू मंजागे।”
होड़कू अपे मसीराः चेडतो अते एटाः एटाःकू चेडपे दो, हनारे अलोपे बहकाःआ। जोजोमराः नियमकून मनावकेडखन अपेराः जीवरे तोनोंगाः नफा ओरो होयानेना। मनदो मसीराः मयाते अपेराः जीव बड़ियाड़गुःता।