17 सुद बिरुवा अरू कनिया कतायता, “वेगमे।” अरू अयुमेता हाँय कताय, “वेगमे।” अरू ततंगतो होड़कू वेग लगा इदा अरू चाहाःताय हाँयग होड़ बेगर दामते जीवराः दाःए ञूय।
हनते हना बड़रा अयूमतेडखन हँकिनाः बना होड़ चेलाकिनतेन ईसूराः देह दूरकिन ओतोंगयान।
हनते ईसू कतातेड, “भगवान एमेयता हना बदीरे अरू आम एचेरे दाः ञूय लगाय असेयतना हाँयग होड़ बदीरेम सुदीकेः दो, आम ईंग एचेरेम असेकेःआ अरू आम लगा जीवराः दाःयिंग एमेवाकेमेःआ।”
हनते हाँयग अइमी कतातेरा, “ने साहेब, आम एचेरे दाः ओर उडुंगगे लगा हों कही कोवानेःआ अरू इंदोरा दो मुरुक गहीर इदा। दो जीव एमेयता हना दाः करा अगीते आम एचेरे इदा?
मनदो ईंग एमेयता, हना दाः तोनोंगीग ञूय दो हाँय सगर सइट जूग वरी ततंगतो ओरोय दोहोनेना। सनातायरे, ईंग हाँयिंग एमेवाता, हना दाः हाँयराः इंदरीरे दाः सूती इया तू ञवनता अरू हना दाः हाँय ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःयायता।”
“दबूपे अरू मी होड़पे ञेल। हाँय ईंग मड़ंगरेयिंग एचेतेरा हना जमाकूने कता उदुःगोतेडा। मसी हनाँय हवे जा?”
मइद दिन दोहोना हना परोबराः चबान दिन, ईसू भगवानराः ओड़ाःरे चड़ाँनेनखन मुरुक सटीय कताया, “तोनोंगीग होड़ ततंगतो इदानिया दो हाँय ईंग एचेरेय वेग अरूय ञूय।
मनदो भगवान ईसू मसीते अबूय सडावकेडबुःआ अरू आँयगराः ओंगोलरे फड़ियावतो होड़कूय बड़ाँवकेडबुःआ। नाःआ इयाबू बड़ाँः लगा अबू तोनोंगाः एएचे लगा मेर दोहोगान, मनदो हाँय मयावाडबूखन नाःआ इयाय एचेकेरा।
अबूराः ओंगोल चउंदीसरिकुःआ होड़कूराः ओंगोल इया कोवानेःआ, मनदो भगवान अनँयगराः बिरुवा अबू जीवरेय एमेकेरा, जेमहा भगवान अबू जीव लगा नपाये एचेकेरा हना बदीरेबू बुझाव अवेन।
हनते ईंग सेरमो देस अते मीटोंग अरोयिंग अयूमतेरा, “नाःआम ओजाः। नुँहू वरीते परबू एचेरे बिसवासकेडखनकू गुजुःता, हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगेता।” हनते भगवानराः बिरुवा कता कुदातेरा, “हाव, हँकू अँननकूराः बुता इया इमानकू पवाःता, अरू अँननकू मुरुककू मिहनइतकेरा अतेकू लोड़ोनता।”
अयूम अवेयता हाँयग होड़, सुद बिरुवा कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरे चेले माःआन कतायतना हनाय अयूम ठुड़ावा। जितावबाः जुवाः हाँयग होड़, भगवानराः बगइचारे इदा हना जीवराः सींग अते जोःओ जोम लगा हातपातिंग एमेवायता।”
हनते ईंग सुद सहर, नँवा एरुसलेम भगवान अगीते सेरमो देस अते उतराःतो ईंग ञेलतेरा। हना सहर, अनँयग हेरेल लगा सिंगारकियानखन सुघरे दोहोनता हाँयग कनिया इया दोहोना।
हनते हाँय ईंग एचेरेय कतातेरा, “नाःआ कता पुरावयना। ईंग अलपा अरू ओमेगा हवे। जमाकून ईंग अते रेःएनता अरू लुलिग जुवाःता। ईंग जमा ततंगतो होड़कू जीवराः दाः सूती अते, ञूय लगा बेगर दामतेयिंग एमेवाकूता।
हनते सातगोटोंग हइजा पेरेगतो सातगोटोंग डुबहाकून साबतो सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू अते मीटोंग बराहीलिंग ञेलतेरा। हाँय ईंग एचेरे वेजेडखने कतातेरा, “दोमे, ईंग भेड़ा होनरीग कनियायिंग उदुःवामता। हाँय हनाँयगरीग एराते होयाःता।”
हनते सेरमो देसरीग बराहील मीटोंग नईए उदुःवातेरिंगा। हना नईरे जीव एमेता हना दाः दोहोना। हना दाः मुरुक सफा अरू सिसा इया दोहोना। हना नई भगवानराः अरू भेड़ा होनराः गदी अते तुःआ,
ईंग ईसू, आम नाःआ कताकून जमा कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरेम कता उदुः लगा, ईंगरीग बराहील आम एचेरेयिंग वारकिरिया। ईंग दाऊद राजारीग डइड़-पखुड़ा अरू नइड़-बाँस होड़ हवे, अरू ईंग टेडेगता हाँयग अंगुः इपील हवे।”
गदीराः तलारे इदानिया हाँयग भेड़ा होन, हँकूरीग सरवाहाय दोहोनता। अरू जीव एमेता हना दाःराः सूती अगीय गोःयाकूता, अरू भगवान हँकूराः जमा मेड दाःए जोड अमिंगगेता।”