14 मनदो आम अरीन कताय वरी, तोनोंगाः एचे लगा मेरिंग चहाःतना, जेमहा आम ईंग लगा संघरा रेनहाते कोवान, मनदो अनमराः नपाय चाहाःते एचेय लगा इदा।
ईंग इनिंगराः हिछातेयिंग परसारगेतान दो हनाराः इमानिंग पवाःता। मनदो ईंगे जिमेवारा, हनालगा ईंगके पपरसार पनाराःता।
तोनोंगीग सइना होड़ अनँयग आँयग लगा बरेलाय तिहायता जा? तोनोंगीग किसाड़ अंगूर रोपाकेडखन हनाराः जोःओ मेरेय जोमता जा? जानरकूरीग सरवाहा अनँयगरिकुःआ जानरकूराः दूद मेरेय ञूयता जा?
अपे बिसवासरे बड़ियाड़ इदानपेःआ। हनालगा अपेराः बिसवास बदीरे अपे एचेरे हातपातगे लगा मेरले चहाःतना। मनदो अपे बहालगुःता हनारे संघरावापे लगाले चहाःतना।
तोनोंगीग बिहिरी एमे लगा हाँयराः हिछा इदान दो, आँयग एचेरे कोवानेःआ हना अते कोवान मनदो हाँय एचेरे इदा हनानाः अतेय एमेगोडता दो भगवान हनाए मनेवाता।
हनालगा बिसवासी बोपोहकूतिंग मड़ंग अपे एचेरे वारकू लगा ईंगके नपाय लगावनेना, जेमहा अपे मिनी जीवते एमेय लगापे जबानकेरा हना बिहिरीपे जुमावका। दो अपेराः हना बिहिरी कुरबुरावकियानखन कोवान मनदो मिनी जीवकियानखनपे जुमाव अवेय।
भगवान बहालते एमेयीग होड़ सुदाय दुलारता। हनालगा अपे रेनहाते सहे बार जीवकियानखन अलोपे एमेय। मनदो अपे अनपेराः इंदरीरेपे ओंगोल दोहोकेरा हिनिनमिनपे एमेय।