47 आमराः मेड आम एचे कसूरगोडमेता, दो हना मेड गुड़तीग उडुंगगोडमे। बनर मेडे दोहोन हों नरगराः ओरो टुटीगनेना हना सेंगेलरे एचे सोलोंगुः अते कनाँकियानखन सेरमो देसरेम बोल दो ननपाय इदा।
अरू आमराः मेड एचे कसूरमेतान दो हना गुड़तीग उडुंगकेडखन तेके एंडागोडमे। आमराः बनर मेड इदान हों नरगराः सेंगेलरे एचे सोलोंगुः अते कनाँकियानखन सेरमो देसरे बोल आम लगा ननपाय इदा।”
मनदो अपे ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ अनँयगरीग सउंगता सुदाय रीस जुवाः, दो हाँय कोट कछेरीरे डंडे पवाःता। अरू तोनोंगीग होड़ अनँयग सउंगताय बेग-हतावा, हाँय मरंग पंचाइतरे डंडे पवाःता। अरू तोनोंगीग होड़ अनँयग सउंगता एचेरे, ने बुयांग होड़, माःआने कताय दो, भगवान हाँयग होड़ नरगराः सेंगेलरेय सोलोंगगोडेयता।
आमराः तिःई आम एचे कसूरगोडमेता दो, हना तिःई बोंगोर एंडागोडमे। दो बनर तिःई दोहोन हों नरगराः ओरो टुटीगनेना हना सेंगेलरे एचे सोलोंगुः अते लुलहाकियानखन सेरमो देसरेम बोल दो ननपाय इदा।
[नरगरिकुःआ पिलवाकू मेरकू गुजुःता अरू हना सेंगेल मेर इड़ीगगुःता।]
“तोनोंगीग होड़ ईंगरीग चेला बड़ाँः इदान दो ईंग अते आँयग एंगात, अपात, एरात, लइंकू, वपक बोपोहकूतेन, अजी मेमेसकूतेन अरू आँयग जीव हों बगरा अलोय दुलारगे। नाःआ इया मेरेय एचेय होले, हाँय ईंगरीग चेला ओरोय बड़ाँव अवेनेना।
दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “आम ईंगमे अयूम, तोनोंगीग होड़ अरू मी तुरहा, मेरेय जनमाः दो हाँय भगवानराः राइजरे ओरोय मेसा अवेनेना।”
दो ईसू कतातेरा, “ईंगमे अयूम! तोनोंगीग होड़ भगवानराः राइजरीग होड़ बड़ाँः लगा इदान दो हाँय दाः अरू भगवानराः सुद बिरुवाते जनमावगुः लगा इदा।
ईंग सुदीयतना, होनोयाःकून करे अपे अँननपेराः मेड हों गुड़तीग उडुंगकेडखन ईंग लगापे एमेगोडकेःआ। हनमेला अपे ईंग बदीरे मुरुक बहालतेपे दोहोना। दो नुँहू नाःआ इया करा उड़ीपे बदलावयना?