37 “तोनोंगीग होड़ नाँयग लँइग इया तोनोंगीगे नेत-नेवारगेय दो, हाँय ईंगे नेत-नेवारता। ईंगे नेत-नेवारता, हाँय ईंग एकला कोवान मनदो ईंगे वारकेरा हाँयग भगवान होंय नेत-नेवारता।”
“अपे ईंगपे अयूम, ईंग एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू अते तोनोंगीग हुडिंगीग होड़ अहापे आड-बेकारवाय। सेरमो देसरे नँकूरिकुःआ अगुरादार बराहीलकू, हंडा इदानिया ईंगरीग अपांग भगवान सुदा सगर बेला इदानकुःआ।
हनमेला मरंग राजा कता कुदायता, अपे ईंगपे अयूम। अपे ईंगरिकुःआ तोनोंगीग हुडिंगीग अजी बोपोहकू सुदा जे हों सकालाःपे एचेकेरा हना ईंग लगापे एचेकेरा।
हनते मी होड़ लँइग अगूकेडखन हँकू तलारेय एचे चड़ाँतिरिया अरू आँयग एचेरे सहेरतिरिगखने कतातेरा,
हनते ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “अपेराः बड़राकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा होंकू मनाःता अरू अपेराः बड़रा मेरकू मनाःता हँकू ईंगराः बड़रा मेरकू मनाःता। अरू ईंगकू आड-बेकारवाता हँकू ईंगे वारकेरा हाँयकू आड-बेकारवाता।”
हनते ईसू हँकू एचेरेय कताया, “तोनोंगीग होड़ ईंगराः ञावते नाँयग लँइगे नेत-नेवार दो, हाँय ईंगे नेत-नेवारता। ईंगे नेत-नेवारता, हाँय ईंगे वारकेरा हाँयग भगवाने नेत-नेवारता। अपे अते इये अनँयग आँयग हुडिंगे ओंगलुःता, हनाँय जमाकू अते मरंग इदानिया।”
ईंगरीग अपांग अरू ईंग मिनी हवे।”
अपे ईंगपे अयूम! ईंग वारेयता हाँयग होड़ तोनोंगीग मनेवायता, दो हाँय ईंगे मनेवाता अरू ईंगे मनेवाता हाँय, ईंगे वारकेरा हाँये मनेवाता।”
नाःआते होड़कू अपातकू मान मरजइतता हनन इया बेटात होंकू मान मरजइतता। अरू बेटात मेरेय मान मरजइतगेयता हाँयग होड़, बेटाते वारकेरा हाँयग अपात हों मेरेय मान मरजइतगेयता।”
हनालगा तोनोंगीग होड़ नाःआ कताय आड-बेकारवा दो, हाँय होड़कूराः कता मेरेय आड-बेकारवाता, मनदो अबू लगा आँयगराः सुद बिरुवाय एमेयता हनाँयग भगवाने आड-बेकारवाता।