35 दो ईसू दुड़ुःनेनखन आँयगरिकुःआ बारहगोटोंग मूक चेलाकूय राःतेड अरू हँकू एचेरेय कताया, “तोनोंगीग होड़ मरंग बड़ाँः लगाय ओंगले दो हाँय जमाकूते हुडिंग अरू जमाकूरीग सेवादारे बड़ाँः।”
अपे अते तोनोंगीग मरंग इदानिया दो, हाँय जमाकूरीग सेवकियाय बड़ाँः।
हनते मी होड़ लँइग अगूकेडखन हँकू तलारेय एचे चड़ाँतिरिया अरू आँयग एचेरे सहेरतिरिगखने कतातेरा,
दो ईसू चेलाकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम, हाँयग फरीसी होड़ कोवान, मनदो मलगुजारी गोः होड़ भगवान ओंगोलरे बेगर गारबार होड़े बड़ाँवनेना। अनँयग आँयग मरंगे ओंगलुःता हाँय भगवान हुडिंगे बड़ाँवगेयता अरू अनँयग आँयग हुडिंगे ओंगलुःता हाँय भगवान मरंगे बड़ाँवगेयता।”
मनदो अपे नाःआ इया अलोपे होयाः। अपे अते मरंग इदानिया, हाँय हुडिंग होड़ इया बड़ाँः इदा। अरू हातपात होड़, सेवकिया होड़ इया बड़ाँः लगा इदा।
मनदो भगवान होड़कू अरूय मयावाकूता। हनालगा भगवानराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा, “भगवान बड़वार होड़कूय हिनइस-बिनइसवाकूता, मनदो हुडिंगकू उंगलुःता हँकुःआ होड़कूय मयावाकूता।”