12 दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “सतायरे इलियाह मड़ंग वेगकेडखन जमाकूने मंदरावगोडता। मनदो मनुवारीग बेटात बदीरे चिला लगा नाःआ इया ओजाःतो इदा, हाँय मुरुक कटसियाय सहावता अरू आड-बेकारवायताकू?
हना वरीते ईसू अनँयग चेलाकूतेने कता उदुःआ, “ईंग एरुसलेम सहररे सेन लगा इदा अरू एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू, मरंग पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू मुरुककू संतावगींगता अरूकू ञेड एंडागोडिंगता। मनदो ईंग पेय दिनरेयिंग जियाव रिमुःता।”
मनुवारीग बेटात बदीरे भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इयाय गुजुःता। मनदो मनुवारीग बेटाते एचे साबेयता हाँयग होड़राः जीव नपाय कहियो ओरो दोहोनेना। हाँय अनाहाय जनमावकुः दो, हाँय लगा नपाय दोहोकुःआ।”
“अबू एरुसलेमबू सेनतना। मरंग पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू तिःईरे मनुवारीग बेटातकू एचे सबेयता। हनते हँकुःआ होड़कू ञेड एंडागेय लगा जाःकिरिगखन बेगर एहूदाकू एचेरेकू जिमागेयता।
ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, इलियाह वेगनेना अरू हाँय बदीरे ओजाःतो इदा, हनन इया होड़कू चहावनेना हनन इया जमाकून हाँय सुदाकू एचेतेरा।”
अरू ईसू आँयगरिकुःआ चेलाकू चेडतेडखने कताया, “मनुवारीग बेटात होड़कूराः तिःईरेकू एचे सबेयता अरू हाँयकू ञेड गोजेयता अरू पेय दिनरेय जियाव रिमुःता।”
“ने बाबू, आम भाबी भगवानराः बड़रा कता होड़ हवे, माःआनकू कतावामता। अरू परबू वेग अते मड़ंग, आम हाँय लगा दूरमे संजोड़ता।
नाःआ अयूमतेडखन हरदोस आँयग सइनाकू सुदा ईसू बेग-हतावातिरिगखनकू लंदा एरंगवाया। हँकू ईसू राजाकू तुसिंगगेता हना इयाःआ नपाय सोनहे एचे तुसिंगवडीगखन पिलातूस एचेरेकू गोः कुदातिरिया।
ईसूराः बनर अगी ठोंकावतोकिन दोहोना हँकिनाः होड़किन अते मी होड़ ईसू लंदा एरांगवडीगखने कताया, “आम मसी ना लवे जा? दो अनम आम अरू अलिंग हों चिला लगा मेरेम बनसाबूता?”
तयोमरे ईसू सुदा आँयग चेलाकू जुमावनेन दो हँकू हाँय एचेरेकू होंबोरतेड, “ने परबू, मड़ंगरे इसराएल होड़कू अँननकूरीग राजा दोहोना हना इया नुँहूम एचेयता जा?”
ओड़ाः तुला मिसतिरीकू तेके एंडातेरा हना दिरि जमा दिरिकून अते ननपाय दिरि होयानेना। अरू हनानाः दिरि ईसू हवे।