32 नाःआ कता ईसू मी सुटीय कतागोतेडा। दो पतरस ईसू एटाः अगीय गोःयाडीग अरू डंटावगेय लगाय बुँहड़ीगोतेड।
दो पतरस ईसू एटाः अगीय गोःयाडीग अरू डंटाव घड़ीने कताया, “ने परबू, नाःआ इया कोवान। आम सुदा नाःआ इया कहियो ओरो होयानेना।”
मनदो ईसू हना डोंगाराः तयोम गतररे मीटोंग तकियारेय अपीगगोडा। दो चेलाकूतेन ईसू बेरेडतिरिगखनकू कताया, “ने गुरुजी, अबू दो गुजुःतना अरू आमके अले बदीरे तोनोंगाः ओंगोल कोवानेःआ जा?”
अरू मारता सेवा सेवा असकटावनेनखन ईसू एचेरेय कताया, “ने परबू, ईंग मेसेयिंग बुता लगा मिनी होड़े अटूडिंगा। हनारे आमके ईंग बदीरे तोनोंगाः ओंगोल कोवानेःआ, जा? हाँय ईंगे संघरावा लगाम कतागोडवाय।”
हनमेला एहूदाकू हाँय चँड़ा रेडतिडिगखनकू होंबरेया, “अलेराः जीव तुमिनमे बार बंटागेता? आम मसी हवे दो अले एचेरेम कता उदुःबाःगोड।”
हनते ईसू हँकू एचेरेय कनाताबाःगोतेड, “लाजर गोएगयनाय।
नुँहू वरी ईंग अउल-तउल कतायिंग कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरे अउल-तउल कता ओरोयिंग कतातेरा अरू ईंग अपांग बदीरे मीसुटीयिंग कता उदुःवापेता हना बेला निचकाःतना।
दो चेलाकूतेन हाँय एचेरेकू कतातेड, “अहाँ! नुँहू दो आम बेगर अउल-तउलते मीसुटीम कतागोतेडा।
ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा, “ईंग जमा होड़कू मड़ंगरेयिंग कता उदुःतेरा। एहूदाकू जुमाःता हना अरजी ओड़ाःकूनरे अरू भगवानराः ओड़ाःरेयिंग कता उदुःतेरा अरू ओकोकियानखन तोनोंग इया मेरिंग कतागरा।