29 हनते हाँय हँकू एचेरेय होंबोरतेरा, “अपे ईंग चेले माःआनपे कतावायिंगता?” दो पतरस कतातेड, “आम मसी हवे।”
दो ईसू कतातेड, “भगवानराः राइजराः ओकोत कताकून सुदी लगा अपेके भगवान कनहूने एमेवाडपेःआ, मनदो एटाः होड़कू सुदा ईंग अउल-तउल कहड़ीयिंग उदुःगेता।
दो ईसू होंबोरतेड, “दो अपे चिले माःआनपे ओंगलिंगतना, ईंग इये हवे?” दो पतरस कताया, “आम भगवान वारकेडमेःआ हाँयग मसी हवे।”
दो हाँय कतातेड, “हाव परबू, ईंग बिसवासगेतना, चउंदीसरे वेग लगाय दोहोना हाँयग भगवानरीग बेटात, मसी अनम हवे।”
हनते हँकुःआ होड़कू हाँयग अइमी एचेरेकू कतातेरा, “आम अले एचेरेम कतातेरा हना एकलाते मेरले बिसवासगेतना। नुँहू अले अँननले अयूमतेरा अरू अँननले सुदीगोतेडा, सतायतोरे नाँयग होड़ चउंदीसरिकुःआ होड़कूरीग सडावदार हवे, माःआन।”
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “ने परबू, अले इये एचेरेले सेन? ओरो टुटीगनेना हना जीवराः सरवन दो अनम एचेरे इदा।
अले आम एचेरे बिसवासकेडखनले सुदीगोतेडा भगवानरीग सुद होड़ अनम हवे, माःआन।”
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
हनते साहूल तोनोंग दिन दिमसकूसरिकुःआ चेलाकू सुदाय दोहोना।
अपे हाँय एचेरेपे बिसवासकेरा, हनालगा हाँय अपे लगा मुरुक किमइतीग हवे। मनदो हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगेता, हँकुःआ होड़कू लगा हाँय नाःआ इया इदानिया; ओड़ाः तुला मिसतिरीकू ओरो बड़ाँवनेना, माःआनतेकू चलाः एंडातेरा, हनानाः दिरि जमा दिरिकून अते ननपाय दिरि होयानेना।
तोनोंगीग होड़ एटाःकू एचेरेय कतायता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे, माःआन दो हाँय जीवरे भगवान दोहोनता अरू हाँय हों भगवान सुदाय मिनी जुवाःता।
ईसू, मसी हवे माःआने बिसवासगेयता हाँयग होड़ भगवानरीग लँइग हवे। अरू हाँयरीग अपात सुदाय अलार-दुलारता हाँय आँयग अपातरिकुःआ लइंकू होंय अलार-दुलारकूता।