21 ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे नुँहू वरी मेरपे बुझाःतना जा?”
ईसू होड़कू जोम लगा रुटीय बगरागोतेड हना हँकुःआ चेलाकूतेन ञेलतेडा। मनदो हँकूराः जीव केटेगयान अरू हँकुःआ होड़कू ईसूराः जंगर मेरकू सुदी अवेगाड।
दो ईसू सहेडतेडखने कतातेड, “नाःआ बेलाकुःआ होड़कू चिला लगा चिनहाकू ञामता? अपे ईंगपे अयूम, नाःआ बेलाकुःआ होड़कू लगा तोनोंग चिनहा ओरोयिंग उदुःतेरा।”
नाःआ सुदीवाडखन ईसू हँकू एचेरेय कतातेड, “अपे अँनपे चिला लगापे ओंगलेतना, अले एचेरे रुटी कोवानेःआ, माःआन। नुँहूमिनते मेरपे सुदीयतना अरू मेरपे बुझाःतना जा? अपेराः जीव केटेगयना जा?
हना तयोमरे ईसू अरू आँयगरिकुःआ चेलाकू बदसइदा गाँवरेकू सेनेडा। अदोम होड़कू मी होड़ अंधा होड़ ईसू एचेरेकू अगूतिरिया। हँकू ईसू एचेरेकू असेतेरा, “आम नाँयग होड़मे टोँवाव।”
नाःआ अयूमवाडखन ईसू आँयग चेलाकू एचेरेय कतातेरा, “ने गुनमिन बिसवासगे होड़कू, अपे सुदा तुमिस वरीयिंग दोहोन? तुमिन वरी अपेयिंग सहाव?” हनते ईसू कतातेड, “माँय ईंग एचेरेपे अगूगेय।”
हनते ईसू कतातेड, “ने पिलिपूस, ईंग मुरुक दिन वरी अपे सुदा इदानिंगा अरू नुँहू वरी आम ईंग मेरेम सुदींगतना जा? ईंगे ञेलकेरा हाँयग होड़ ईंग अपांग होंय ञेलकेरा। दो आम करा इयाम कतायतना, अपाममे उदुःवाले, माःआन।
भगवान मेरकू सुदीयता हँकुःआ होड़कू इया अपे अते तोनोंग तोनोंग होड़कू जियाःतना। हनालगा अपे गियू जुवाः लगा नाःआ इयायिंग कतायतना, नपायपे सुरतान अरू कसूरगे लगापे अड़ाः एंडागोड।
अपे एचे गियूपे लगा नाःआ कतायिंग कतायतना। बिसवासी होड़कूराः सेबा सेबाःआ कताकून फड़ियावगे लगा अपे अते तोनोंगीग कनहूनदार कोनोवाया जा?