12 दो ईसू सहेडतेडखने कतातेड, “नाःआ बेलाकुःआ होड़कू चिला लगा चिनहाकू ञामता? अपे ईंगपे अयूम, नाःआ बेलाकुःआ होड़कू लगा तोनोंग चिनहा ओरोयिंग उदुःतेरा।”
हनते अदोम नियम चेडदार होड़कू अरू फरीसी होड़कू ईसू एचेरेकू कतातेड, “ने गुरुजी, आम अते मीटोंग चिनहा ञेल लगाले चहाःतना।”
नाःआ जूगरिकुःआ बेलूर अरू सनहा-सनही होड़कू सेरमो अते चिनहाकूनकू ञामता। मनदो हँकू एवनाराः चिनहा अते अरू एटाः तोनोंगाः चिनहा ओरोकू पवावनेना।” हनते ईसू हँकू अड़ाःवाडखन एटाः अगीय सलावयान।
ईसू हँकुःआ होड़कूराः कटकट जीवतेय रीसयान। हनते ईसू चइरो गतर होड़कू ञेलवाडखन तिःई कोकोड़ावतो होड़ एचेरेय कताया, “आम तिःई लंबावगेमे।” दो हाँय अनँयग तिःईय लंबावगोतेड अरू हाँयराः तिःई नपाययान।
हँकुःआ होड़कू ईसू एचेरे मेरकू बिसवासगाड, हनालगा हाँय बयावयाने। हनते हाँय एटाः एटाः गाँव सेनेवाडखन होड़कूय चेड उदुःआ।
हनते ईसू सेरमो अगी संगीलतेडखने सहेडतेरा। अरू हाँय एचेरेय कतातेरा, “एफाता!” (नाःआ लबदराः मतलोब गीग जुवाः हवे।)
हनते हाँय हँकूय अड़ाः अटूवाडखन डोंगारेय देगयान अरू मार परोमे पारयान।
नाःआ अयूमवाडखन ईसू आँयग चेलाकू एचेरेय कतातेरा, “ने गुनमिन बिसवासगे होड़कू, अपे सुदा तुमिस वरीयिंग दोहोन? तुमिन वरी अपेयिंग सहाव?” हनते ईसू कतातेड, “माँय ईंग एचेरेपे अगूगेय।”
ईसू एरुसलेम सहररेय सोदोरनेन दो, हाँय हना सहर अगीय ञेलतेडखने इयामा