28 दो हाँयग अइमी कता कुदातेरा, “मनदो परबू, ओड़ाःरिकुःआ कुतुकू हों लइंकू जोम सकड़ीगेता हनाकू जोमता।”
दो हाँयग अइमी कतातेड, “सतायमे कतायतना, परबू। मनदो अँननकूरिकुःआ मालिककू टिबूल सेरमोकू जोमतान मेला, अलार गदार जोम एरांगतो लुजरुःता हनानाः अते कुतुकू अँनकूराः दोंगेकू पेरेगता।”
नाःआ इयापे एचेय दो अपे सेरमो देसरे इदानिया हाँयग अपांग भगवानरिकुःआ लइंकूपे बड़ाँःता। भगवान नपाय अरू बेलूर होड़कू लगा बेरते मरसले एमेवाकूता अरू गारबार होड़कू अरू बेगर गारबार होड़कू लगा दाःए एचे उयुःता।
दो ईसू हाँयग अइमी एचेरेय कतातेरा, “मड़ंगरे लइंकू जोम लगा एएमे लगा इदा। अरू लइंकूराः जोम जिनिसकून गोःकेडखन कुतुकू एचेरे तेकेगे दो नपाय कोवानेःआ।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कतातेरा, “आम नपायमे कताकेरा। आम ओड़ाःमे सलाव जुवाः। आम बिटी अते भूत उडुंगयनाय।”
भगवानराः ओंगोलरे एहूदाकू अरू बेगर एहूदाकू जमाकू मिनी इदानकुःआ, अरू तोनोंगीग एटाः कोवाकुःआ। जमाकू लगा मिनीटोंग परबू इदानिया अरू हाँय एचेरेकू अरजीता, हँकुःआ होड़कू मिनी जीवकियानखने सडावकूता।
भगवान एकला एहूदाकूरीग भगवान हवे जा? अरू बेगर एहूदाकूरीग भगवान ना लवे जा? हाव, हाँय जनामा होड़कूरीग भगवान हवे।
भगवानरिकुःआ जमा सुद होड़कू अते ईंग हुडिंगीग हवे। हनते हों बेगर एहूदाकू एचेरे मसीराः अगामाः आन-धान बदीरे कता उदुःगे लगा भगवान ईंगे मयावारा।