36 नँकुःआ होड़कू सेने ओवाकूमे अरू एटाः एटाः गाँव अरू डीहरे सेनेकियानखन अँकू लगा कही कहिसाः जोम लगाकू किजायता।”
मनदो ईसू हाँय एचेरे तोनोंगाः मेरेय कता कुदागड। हनालगा आँयगरिकुःआ चेलाकूतेन ईसू एचेरे असे घड़ीनकू कताया, “ने परबू, नाँयग अइमी वारगोडेयमे। अबू तयोम तयोम खिररी घड़ीन दरवाया।”
दो पतरस ईसू एटाः अगीय गोःयाडीग अरू डंटाव घड़ीने कताया, “ने परबू, नाःआ इया कोवान। आम सुदा नाःआ इया कहियो ओरो होयानेना।”
नाःआ कता ईसूराः ओड़ाःरिकुःआ होड़कू अयूमतेरा दो हँकू हाँय साब गोःगे लगाकू वेजेडा। हँकू कतातेड, “नाँयग ईसू दो बउड़ावयनाय।”
दो चेलाकू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “परबू, नाःआरे मुरुक बगरा होड़कू इदा अरू रेहेड-तेपेड इदानकुःआ अरू आम कतायतना, इये ईंगे टोँवावतेरा, माःआन।”
हना दिन सिंगाड़यान दो ईसूरिकुःआ मूक चेलाकू सेनेवाडखन हाँयकू कतावाःआ, “नाःआ रिंग-रोंग ततेर हवे अरू सिंगाड़यना।
हनते ईसू कतातेड, “अँननपे नँकू जोम लगापे ओवाकू।” दो हँकू कतातेड, “नाःआ मिनकुःआ होड़कू जोम लगा मी होड़राः आठ महिनाराः बुता बनीराः ढिबुवा लगाःता। दो अले चिलातेले किजावाकुःआ अरू जोजोम लगाले ओवाकू?”