17 हनते हँकुःआ होड़कू ईसू एचेरे असे घड़ीनकू कताया, “ने साहेब, आम अले सिमान अते सलाव जुवाःमे।”
हनते सहर अते मुरुक बगरा होड़कू ईसू सुदा जुमाः लगाकू वेजेडा अरू हँकू ईसू एचेरे असे घड़ीनकू कतातेड, “अले सिमान अते आम सलाव जुवाःमे।”
“ने नसरेतरीग ईसू! आम अले चिला लगाम कटसियालेतना? आम अले लाय एंडाले लगाम वेगकिया जा? ईंग सुसुदीतिनिंग आम इये हवे। आम भगवानरीग सुद होड़ हवे।”
दो ईसू हाँयग भूत एचेरेय कताया, ने भूत, आम नाँयग होड़ अतेम उडुंग जुवाः, माःआन।
नाःआ ञेलतेडखन सिमोन पतरस ईसू मड़ंगरे उकुड़ोमवाडखने कतातेड, “ने परबू। ईंग कसूर होड़ हवे। ईंग अते सलाव जुवाःमे।”
हँकू मुरुककू बोरोयान अरू गरासीन छतररिकुःआ होड़कू ईसू एचेरेकू कतातेड, “आम अले सिमान अते सलाव जुवाःमे।” दो ईसू अरू आँयगरिकुःआ चेलाकू सेन लगा डोंगारेकू देगनेना।
हँकिनकू मंदराव लगाकू वेजेडा अरू जेहेल अते एचे उडुंगतेडकिनखनकू हना सहर अते एटाः सहर अगीकिन सलाव जुवाः लगा हँकिन एचेरे असेतेडखनकू कतावातेडकिना।