12 मनदो ईसू हँकू एचेरे सेतावतेडखने कताया, “ईंग बदीरे होड़कू एचेरे अहापे कता उदुःगे।”
हनते हाँय हँकूय सेतावतेडखने कताया, “अपे ईंग बदीरे तोनोंगीग एचेरे अहापे कता उदुःगे।”
हनते ईसू हाँय एचेरेय कताया, “नाःआ कता आम तोनोंगीग एचेरे अलोम बड़रा। मनदो आम पुजउरी एचेरे सेनेकियानखन एचे जासगुःमे, अरू आम सुद होयाः लगा मोसेस हुकुमकेरा, हना नियम इया बलिदानमे देगगे, जेमहा जमा होड़कू सुदीगोड, आम नपाययना, माःआन।”
दो हँकिनराः मेड नपाययान। हनते ईसू हँकिन सेतावतेडखने कताया, “नाःआ कता अबा तोनोंगीग एचेरे अहाबा कताय।”
दो ईसू भूत एचेरेय हुकुमतेरा, “अचीमे! नाँय अड़ाःगोडेयमे।”
ईसू जमा होड़कू हसूतेय नपायतेडकुःआ अरू हाँय भूतकू हों बगरा होड़कू अतेय उडुंगतेडकुःआ। हँकुःआ भूतकू सुसुदीःआ, नाँय इये हवे, माःआन। हनालगा ईसू हँकू तोनोंगाः बड़रा कता लगा मेरेय ओवागाडकू।
नाःआ इया मुरुक दिन वरी होयानेना। दो मी दिन पउलूस मुरुके रीसनेन अरू हाँय उलटावनेनखन हाँयग भूत एचेरेय कताया, ईसू मसीराः ञावरे ईंग आम एचेरेयिंग कतायतना, नाँयग धंगड़ीतेम उडुंग जुवाः, माःआन। अरू हननमेला हाँय उडुंगनेना।