12 नाःआ अयूमतेडखन पिलातूस हँकू एचेरे अरूय होंबोरतेरा, “अपे एहूदाकूरीग राजा माःआनपे कतावायता हाँय ईंग करा इयायिंग करजेय?”
“सीयोन सहररिकुःआ होड़कूपे कतावा, ञेलेयपे, अपेरीग राजा अनँयग आँयग हुडिंगे ओंगलुःता, अरू गदहा होन चोटरे दुडुःकियानखन अपे एचेरे दरवाया।”
मनदो मूक पुजउरीकू पिलातूस बराबाय एचे अड़ाःगेय लगा हँकुःआ होड़कूकू एचे कतातेरा।
दो हँकुःआ होड़कू खिररीवाडखनकू कतातेड, “नाँय कुरूसरेम एचे ठोंकाव गोजेय।”
हँकू ईसू बदीरे पिलातूस एचेरेकू कताया, “नाँयग होड़ अलेरिकुःआ होड़कूय बहकावता। नाँय कतायता रूमी देसरीग राजा एचेरे मलगुजारी अलोपे एमेय अरू अनँयग बदीरेय कतायता, ईंग मसी अरू राजा हवे, माःआन।”
भगवान अनँयग खउना तिःई गतर हाँय एचे दुड़ुःकिरिगखन राजा अरू सडावदारे तुलाकिरिया, अरूय मान मरजइतकिरिया। नाःआ अते इसराएल होड़कू अँकूराः कसूर अते जीवकू कुदाता अरू हँकूराः कसूर भगवान बराव एंडागोडता।