41 हनते पेय तुरहा ईसू वेजेडा दो हँकू एचेरेय कताया, “अपे नुँहूमिन अपीगगोड ञवनतनापे जा? होयायना। कसूर होड़कू एचेरे मनुवारीग बेटाते एचे साबगेयता हना बेला सोदोरयना।
“अपे सुसुदीतना बार दिन तयोमरे पसहा परोब इदा। अरू हनमेला होड़कू मनुवारीग बेटातकू सबेयता अरू कुरूसरेकू ठोंकाव गोजेयता।”
हनते ईसूरिकुःआ बारहगोटोंग मूक चेलाकूतेन अते मी होड़ जूदा इसकरियोती मरंग पुजउरीकू एचेरे ईसू एचे सबेय लगाय सेनेडा।
दो दुडुःकियानखनकू जोजोमा हनमेला ईसू कतातेरा, “ईंगराः कतापे अयूम, ईंग सुदापे जोजोमतानकू अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
हनते हाँय गुनमिन तोरेय सेनेडा अरू ओतरे तबेरनेनखन भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, होया अवेन दो नाःआ कटसियाराः बेला ईंग अते चलाः जुवाः।
दो ईसू हँकुःआ मूक चेलाकू अपीगतोय वेग ञामतेडकुःआ। हँकू अपिगरेकू मथलावयान अरू ईसू एचेरे चेले माःआनबू कता कुदागे, हना मेरकू सुदीया।
रिमुःपे। दोबू अबू सेन। अरू ञेलकूपे, ईंगे एचे सबिंगता हाँयग होड़ वेगयनाय।”
ईसू अरू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे भगवानराः नियमकून चलाःकेडखन अँननपेराः रिती-बिधी सलाव लगा एटाः दूरपे ञामकेरा।
अरू ईसू आँयगरिकुःआ चेलाकू चेडतेडखने कताया, “मनुवारीग बेटात होड़कूराः तिःईरेकू एचे सबेयता अरू हाँयकू ञेड गोजेयता अरू पेय दिनरेय जियाव रिमुःता।”
दो ईसू कता उदुःतेरा, “मनुवारीग बेटातराः मान मरजइत होयाःराः बेला सोदोरयना।
ईंगराः जीव कुंभलाःतना अरू चेले माःआनिंग कताय? ने अपांग, नाःआ बेला अतेम बनसावगींग। मनदो ईंग नाःआ लगा नानाः बेलारेयिंग सोदोरकिया।
दो ईसू नाःआ जमाकून कतातेड तयोमरे सेरमो अगी संगीलतेडखने अरजीतेरा, ने अपांग भगवान, बेला सोदोरयना। आम ईंगमे एचे मान मरजइत अरू नाःआते ईंग आमिंग एचे मान मरजइतता।
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू ईसू साबगेय लगाकू ओंगोलतेरा। मनदो हाँय साबराः बेला मेर होयागान, हनालगा तोनोंगीग मेरकू साब अवेगडीग।
नाःआ कता भगवानराः ओड़ाःरे दसिना बकसा धरीरे ईसू चेचेडा। मनदो हाँय एचे साबेयराः बेला मेर होयागान, हनालगा तोनोंगीग मेरकू साबगडीग।
अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू भगवानराः बड़रा कता होड़कू जमाकूकू संतावतेरा। अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू बेगर गारबार होड़राः बदीरे मड़ंगरेकू कतातेरा हँकुःआ होड़कू होंकू ञेड गोएग एंडातेडकुःआ। अरू नुँहू अपे ईसू चुबिलीतेडखनपे एचे ञेडतिरिया।