2 मनदो हँकू कताया, “होड़कू एचेरे तोनोंग इयाराः हलो गदोड़ी अहा होयाः। हनालगा परोबराः दिनरे हाँय अलोबू एचे सबेय।”
“अपे सुसुदीतना बार दिन तयोमरे पसहा परोब इदा। अरू हनमेला होड़कू मनुवारीग बेटातकू सबेयता अरू कुरूसरेकू ठोंकाव गोजेयता।”
मनदो हँकू कता होड़ेंगा, होड़कू एचेरे तोनोंग इयाराः हलो-गदोड़ी अलो होयाः। हनालगा परोबराः दिनरे हाँय अलोबू एचे सबेय।
ईसूराः चेड अयूम घड़ीन जमा होड़कू बयाव जुवाःआ। हनालगा मूक पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू ईसू मुरुककू बोरोवाया अरू हाँय ञेड एंडागेय लगा हाँयराः कसूरकू ञामा।
मनदो मनुवाकू होरते माःआनबू कताय दो?” (जमाकू सुदीया एहुना सतायरे भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ हवे। हनालगा हँकू होड़कूकू बोरोवाःआ।)
बार दिन तयोमरे पसहा परोब अरू रुटीराः परोब निचकाःआ। मरंग पुजउरीकू अरू नियम चेडदार होड़कू ईसू कलेकाल एचे साबकिडिगखन ञेड एंडागेय लगाकू ओंगलेःआ।
बेतनिया गाँवरे सिमोन ञावीग मी होड़ होड़ दोहोना। हाँय मड़ंगरे कुड़गा होड़े दोहोना। आँयग ओड़ाःरे जोजोम लगा ईसू दुड़ुःनेना। दो मी होड़ अइमी मुरुक सुघर दिरिराः बोतोलरे मुरुक किमइतराः अरू नपाय महका हना जटामसी सुनुमे अगूतेरा। अरू हाँय बोतोल राबतेडखन हना सुनुम ईसू बोःरेय दूलगोतेड।
मनदो मनुवाकू होरते माःआनबू कताय दो जमा होड़कू सुसुदीतनाकू, एहुना भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ हवे, माःआन अरू हँकू अबू दिरिकूनतेकू तेके ञेड एंडागोडबूता।”
पसहा परोब माःआनकू कतावाता एहूदाकूराः रुटीराः परोब निचकाःआ।
दो फरीसी होड़कू अँननकू अँकू कता होड़ेंगा, “ञेलकूपे, मुरुक होड़कू हाँय देह दूरकू ओतोंगतना अरू अबू कहिसाः मेरबू एचे अवेता।”
हना कता अयूमकेडखन अदोम होड़कू कताया, “सतायरे, भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ बदीरे मड़ंगरेकू कतातेरा, हाँयग होड़ ननाँय हवे।”