18 दो दुडुःकियानखनकू जोजोमा हनमेला ईसू कतातेरा, “ईंगराः कतापे अयूम, ईंग सुदापे जोजोमतानकू अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
अरू हँकू जोजोम मेला ईसू कतातेरा, “ईंगराः कतापे अयूम, अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
अपे ईंगपे अयूम, सेरमो अरू ओत अरीन टगावगुः वरी अरू भगवानराः नियमकूनरे ओजाःतो इदा हना जमाकून अरीन पुराः वरी नियमकून अते अकछरराः तोनोंग मातरा सहे टिका हों ओरो टगावनेना।
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
हनालगा अपे गरीब होड़कू लगा तोनोंगाः संघरापे एमे मेला, एटाः होड़कू उदुःकेडखन अलोपे एमेय। पचघुचिया होड़कू अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे गरीब होड़कूकू संघरावाता, जेमहा एटाः होड़कू अँननकूकू मान मरजइत। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयान।
अपे अरजी मेला, पचघुचिया होड़कू इया अलोपे अरजी। हँकू एटाः होड़कू उदुःवा लगा अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे चड़ाँकियानखन अरजी लगाकू मंजूरवाता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू जमालेःआ हनाराः इमानकू पवावयना।
अपे ईंगपे अयूम, लइंकू इया भगवानराः राइज मेरकू मनेवाता हँकुःआ होड़कू भगवानराः राइजरे ओनोरोकू बोलो अवेनेना।”
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ ईंग लगा अरू ईंगराः नपाय सरवन लगा अनँयगराः ओड़ाः, वपक-बोपोहकूतेन अरू अजी-मेमेसकूतेन, एंगा-अपाकू अरू लइंकू, अरू दोहोड़कूनतेने अटूता,
दो हना सिंगाड़ मेला ईसू बारहगोटोंग चेलाकूतेन सुदाय वेजेडा।
दो हँकुःआ मूक चेलाकूतेनराः जीव हुडिंगयान अरू मेमेड होड़ मेमेड होड़ ईसूकू होंबोरा, “हाँयग होड़ ईंग हवे जा?”
अपे ईंगपे अयूम! नुँहू अते भगवानराः राइजरे नँवा अंगूरराः रस अरीनिंग ञू वरी हान ओरोयिंग ञूयतेरा।”
अपे ईंगपे अयूम, जमा चउंदीसरे तोनोंगाः ततेररे नपाय सरवनकू परसारगेता, हंडा नाँयराः बुताराः बदीरे होड़कूकू कता उहियारता।”
अयुमेपे, होड़कूराः जमा कसूर अरू एटाःकूकू ओपताता हना हों भगवान बराव एंडागोडता।
तोनोंग सहररिकुःआ होड़कू अपे मेरकू नेत-नेवारपे अरू अपेराः कता मेरकू अयूमगे दो हना सहर अते सेनेन सेन मेला काटराः धुंदराकून कोटा एंडागोडपे। दो नाःआ हँकुःआ होड़कू भगवान डंडियावकूता हनाराः चिनहा इया दोहोनता।”
दो ईसू सहेडतेडखने कतातेड, “नाःआ बेलाकुःआ होड़कू चिला लगा चिनहाकू ञामता? अपे ईंगपे अयूम, नाःआ बेलाकुःआ होड़कू लगा तोनोंग चिनहा ओरोयिंग उदुःतेरा।”
दो ईसू हँकुःआ चेलाकू एचेरे अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम, नंडा चड़ाँत इदानकुःआ, नँकुःआ होड़कू अते अदोम होड़कू भगवानराः राइज जंगरते बुँहड़ीनता हना अरीनकू ञेल वरी ओरोकू गोएगनेना।”
अपे ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ अपे मसी होड़कू इदानपेःआ अते गुनमिन हों दाः ञूय लगाय एमेवापेता दो हाँय लगा भगवान इमाने एनेमेवायता।
हाबील अते बेदी अरू मुनुरुक सुद ततेर तलारेकू ञेड गोएगतिरिया हाँयग जकरिया वरी जमा ञेड एंडात होड़कूराः बलंगी बदीरे नाःआ जूगरिकुःआ होड़कूके आभा एएमे पराःता।
मनदो ईंगे एचे साबिंगता हाँयग होड़ ईंग सुदा इदानिया अरू हाँय ईंग सुदाय जोमतना।
दो ईसू अरूय कताया, “ईंगपे अयूम, तोनोंगीग भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ अनँयग देसरे जगल मेरेय दोहोनता।
ईसू, नतनएल एचेरे अरूय कताया, “आम ईंगमे अयूम, आम सेरमो देस गीगतोम ञेलता अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मनुवारीग बेटात एचेरे उतराः देगतोम ञेलकूता।”
ईंग सुनावकेडकुःआ, हँकूयिंग सुसुदीतना। नुँहू अपे जमाकू बदीरे मेरिंग कतायतना, मनदो भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना कता होनोयाः लगा इदा। ईंग सुदाय जोमा हाँयग होड़, ईंगरीग मुदइ होड़े बड़ाँवनेना।
नाःआ बड़रा कतातेडखन ईसू कुंभलावनेनखने कताया, “ईंगपे अयूम! अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
दो चेलाकूतेन इये बदीरेय कतायतना माःआन ओंगोलकेडखन अँननकू अँकू ञेल होड़ेंगा।
दो ईसू कतातेड, “ईंग लगा आमराः जीवमे एनेमेगोडता जा? ईंगमे अयूम! कुकुड़ा अरीन कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
आम ईंगमे अयूम! आम डिंघाम दोहोन मेला अनम सपड़ावकियानखन आम चहाःआ हनन अगीम सेना। मनदो आम डोकरान दो आम तिःईम लंबावता अरू तोनोंगीग एटाः होड़ आम सपड़ावकेडमेखन आम सेन लगा मेरेम चहाःता हना अगी आमकू गोःयामता।”
आम ईंगमे अयूम, अले सुदीयतना हनाले कतायतना अरू अले अयूमकेरा हनाले उदुःतना। मनदो अपे अलेराः कता मेरपे मनाःता।
दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “आम ईंगमे अयूम, तोनोंगीग होड़ अरू मी तुरहा, मेरेय जनमाः दो हाँय भगवानराः राइजरे ओरोय मेसा अवेनेना।”
दो ईसू कतातेरा, “ईंगमे अयूम! तोनोंगीग होड़ भगवानराः राइजरीग होड़ बड़ाँः लगा इदान दो हाँय दाः अरू भगवानराः सुद बिरुवाते जनमावगुः लगा इदा।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! बेटात अनँयग आँयते तोनोंगाः ओरोय एचे अवेतेरा। मनदो हाँय अपात एचेतेय ञेलता हनानाः एकला हाँय एचेयता। अपात एचेयता, हनन इया बेटात होंय एचेयता।
दो ईसू कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम! अपे बयाव जुवाः इयाःआ बुतापे ञेलतेरा, हनलगा अपे मेरपे ञामिंगतना। मनदो अपे रुटीपे जोम बीनेना, हनालगापे ञामिंगतना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! अपे लगा मोसेस सेरमो अते रुटी मेरेय एमेगाड। मनदो ईंगरीग अपांग भगवान अपे लगा सताय रुटी सेरमो देस अतेय एमेयता।
अपे ईंगपे अयूम! बिसवासगेताय हाँयग होड़, ओरो टुटीगनेना हना जीवे पवाःता।
दो ईसू कतातेड, “ईंग इनिंगते अपे बारहो होड़कूयिंग सुनावकेडपेःआ। हनारे हों अपे अते मी होड़ कलउरीग होड़ हवे।”