14 बतिसमा एमेयीग होड़ एहुनारिकुःआ चेलाकू ईसू एचेरे वेगनेनखनकू होंबोरतेड, “अले, अरू फरीसी होड़कू उपासरेकू दोहोनता, मनदो आमरिकुःआ चेलाकू चिला लगा उपास मेरकू दोहोनता?”
हनमेला एहुना जेहेलरेय दोहोना अरू ईसू एचेतेरा हना बुताकून हाँय अयूमतेरा दो, हाँय आँयग चेलाकू ईसू एचेरे वारतेडकूखने एचे होंबोरतेडकुःआ,
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “बरबाबू सुदाकू दोहोनता हँकुःआ बरतियाकू चिला लगाकू फिकिराःआ? मनदो तोनोंग दिनरे बरबाबू हँकू अतेकू गोःगेयता, दो हनमेला हँकू उपासरेकू दोहोनता।”
दो मी दिन सुदगुः लगा तिःईकून अरू काटकून बुहालराः रिती-बिधी बदीरे एहुनारिकुःआ चेलाकू अरू मी होड़ एहूदा होड़ सुदाकू अड़ा-चउकीयान।
ईसू सुदीगोतेड फरीसी होड़कू अयूमकेरा, ईसू एहुना अते मुरुक बगरा होड़कू अनँयग चेलाकू बड़ाँवकेडखन बतिसमाय एमेवातेडकुःआ, माःआन।