20 दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “हुई हुटाकू दोहोन लगा दुलू इदा अरू तितीगकू दोहोन लगा तुका इदा। मनदो मनुवारीग बेटातराः बोः अतड़े लगा हों ततेर कोवानेःआ।”
अरू तोनोंगीग मनुवारीग बेटात बदीरे तोनोंगाः ओपता बड़राय कता हना कसूर हों भगवान बराव एंडागोडता। मनदो भगवानराः सुद बिरुवा बदीरेकू कतायता हना ओपता बड़रा, भगवान नाःआ जूगरे सहे दरवाःआ हना जूगरे हों कहियो ओरोय बराव एंडातेरा।”
एवना पेय दिन अरू पेय रइत मरंग हँकूराः दोंगे पेंदारेय दोहोना। हनन इया मनुवारीग बेटात पेय दिन अरू पेय रइत ओत पेंदारेय दोहोनता।
हाव, मनुवारीग बेटात लोड़ोनराः दिनरीग परबू हवे।”
दो ईसू हँकूय कता उदुःवातेड, “नपाय बिहान वेवेरीग होड़ मनुवारीग बेटात हवे।
ईसू कइसरिया पिलिपी छतररेय सोदोरनेन दो हाँय अनँयग चेलाकूतेन एचेरेय होंबोरतेरा, “होड़कू मनुवारीग बेटात इये हवे माःआनकू कतायता?”
मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू सुदा अपांग भगवानराः विड़चेड़तो मरसलरेय वेगता अरू हना बेला जमा होड़कू लगा अँनकूराः बुता बनीय एमेवाकूता।
अरू हँकू पहाड़ अतेकू उतराःआ हनमेला ईसू चेलाकूतेने हुकुमवातेडकुःआ, “मनुवारीग बेटात गोएगतो अते अरीन जियाव रिमुः वरी, अपे ञेलकेरा हना तोनोंगीग एचेरे अहापे उदुःगे।”
दो ईसू कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम, नँवा चउंदीस बड़ाँः मेला, मनुवारीग बेटात मान मरजइत घड़ीन राइजगे लगाय दुड़ुःता। हनमेला ईंग देह दूरपे सलाःतना अपे हों, बारहगोटोंग गदीरे दुडुःकियानखन इसराएलरिकुःआ बारहगोटोंग गोतोररिकुःआ होड़कूपे राइजता।
नाःआ बेलारिकुःआ बेलूर ओंगोल होड़कू अरू कसूर होड़कूराः तलारे ईंग लगा अरू ईंगराः सरवन लगाकू गियुःता हँकुःआ होड़कू सुदा मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ सुद बराहीलकू सुदा आँयग अपांगराः जंगरतेय वेगता हनमेला, हँकू एचेरे आँयग होंय गियुःता।”
हनते ईसू कताया, “ईंग बड़रापे अयूम। तोनोंगीग होड़ एटाःकू मड़ंगरे ईंगे मान मरजइतता दो मनुवारीग बेटात हों भगवानरिकुःआ सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मड़ंगरे हाँये मान मरजइतता।
ईंगपे अयूम, भगवान ओहेन हँकुःआ होड़कू लगाय फड़ियावगेता। मनदो मनुवारीग बेटात कुदा वेग मेला चउंदीसरिकुःआ होड़कू हाँय एचेरेकू बिसवासगेता जा?”
अपे लगा नाःआ चिनहा दोहोनता। मीटोंग ठोंगारे सोनहेते ओयो रेडतो मी होड़ डेंबा गेतेगतोपे ञेलेयता।”
हँकू सेन उसरावतेडखनकू सोदोरनेन। हंडा उसूप अरू मरियम दोहोना अरू डेंबा ठोंगारेकू ञेलतिरिया।
हंडा हाँयरीग मरंगीग बेटात जनमावनेना। अरू धरमसाला ओड़ाःरे हँकूके दोहोन लगा डेरा मेर दोहोगान अते, हाँय बेटात ओयो रेडतिरिगखन ठोंगारेय गेतेगगोतेडीग।
हनलगा अपे जगलेपे दोहोन अरू नाःआ चउंदीसरे होयाःता हना गराहते बनसाव अवेन लगा अरू मनुवारीग बेटात वेग मेला आँयग मड़ंगरे चड़ाँ अवेन लगा अरजीगोड ञवनपे।”
अरू हरदोसराः ओड़ाः जिमेवारी होड़ कुजारीग एरात एवना, सूसना अरू एटाः एटाः अइमीकू हों ईसू सुदाकू सेना। हँकुःआ अइमीकू अँननकूराः आन-धानते ईसू अरू आँयगरिकुःआ मूक चेलाकूकू संघरावाःआ।
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “हुई हुटाकू दोहोन लगा दुलू इदा अरू तितीगकू दोहोन लगा तुका इदा। मनदो मनुवारीग बेटातराः बोः अतड़े लगा हों ततेर कोवानेःआ।”
ईसू, नतनएल एचेरे अरूय कताया, “आम ईंगमे अयूम, आम सेरमो देस गीगतोम ञेलता अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मनुवारीग बेटात एचेरे उतराः देगतोम ञेलकूता।”
दो होड़कू हाँय एचेरेकू कतातेरा, “अले भगवानराः कागद अतेले अयूमकेरा, मसी सगर सइट वरीय दोहोनता। दो मसी अरू मनुवारीग बेटात मिनी इदान होले, आम करा उड़ीम कतायतना, मनुवारीग बेटात ओत अतेकू रेनेमेयता, माःआन? दो मनुवारीग बेटात इये हवे?”
जूदा बहरी होरे उडुंगनेन दो ईसू कतातेड, “नुँहू मनुवारीग बेटातराः मान मरजइत होयायना अरू भगवानराः मान मरजइत हाँय एचेरे होयानेना।
सेरमो देस अतेय वेगनेना हनाँयग मनुवारीग बेटात एकला सेरमो देसे सेनेकिया।”
“मोसेस टयंगाब ततेररे पितड़राः बींग मीटोंग कंभारेय देगतिरिया हनन इया मनुवारीग बेटात होंकू देगगोडेयता,
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! अपे मनुवारीग बेटातराः मास मेरपे जोम अरू हाँयराः बलंगी मेरपे ञूय, दो अपे सगर सइट वरी ओरोपे जियाव अवेनेना।
अपे मनुवारीग बेटात सेरमो देस अगी देगतोपे ञेलेय दो करजुःतापे?
अरू हाँयग इसतपनूस कतातेरा, “मन ञेलपे! ईंग सेरमो देसराः दुवार गीगतो अरू मनुवारीग बेटात भगवानराः खउना गतररे चड़ाँतिंग ञेञेलतना।”
अपे सुसुदीतना अबूरीग परबू ईसू मसी मयावाडबुःआ। हाँय सेरमो देसरे गिरहते दोहोन हों हाँय अपे लगाय गरीबयान, जेमहा हाँय गरीबगुः अते अपे भगवान बदीरेपे गिरहत जुवाः।