3 मनदो अपे तोनोंगीगपे संघरावा दो हनमेला अपेराः खउना तिःई एचेयता हना अपेराः दिरहिया तिःई अलो सुदी अवेय,
हाँय तोनोंयग सुदा ओरोय कड़ीगनेना अरू ओरोय खिररीनेना, अरू हाँयराः अरो दूररे तोनोंगीग ओरोकू अयूमतेरा।
हनालगा अपे गरीब होड़कू लगा तोनोंगाः संघरापे एमे मेला, एटाः होड़कू उदुःकेडखन अलोपे एमेय। पचघुचिया होड़कू अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे गरीब होड़कूकू संघरावाता, जेमहा एटाः होड़कू अँननकूकू मान मरजइत। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयान।
जेमहा अपेराः संघरा एमेत, एटाः होड़कू अलोकू सुदीय। दो सेरमो देसरे इदानिया अपेरीग अपांग भगवान, अपेराः नपाय बुता ञेलकेडखन हनाराः इमाने एमेवापेता।”
हनते ईसू हाँय एचेरेय कताया, “नाःआ कता आम तोनोंगीग एचेरे अलोम बड़रा। मनदो आम पुजउरी एचेरे सेनेकियानखन एचे जासगुःमे, अरू आम सुद होयाः लगा मोसेस हुकुमकेरा, हना नियम इया बलिदानमे देगगे, जेमहा जमा होड़कू सुदीगोड, आम नपाययना, माःआन।”
दो हँकिनराः मेड नपाययान। हनते ईसू हँकिन सेतावतेडखने कताया, “नाःआ कता अबा तोनोंगीग एचेरे अहाबा कताय।”
मनदो आम भगवानरीग पुजउरी एचेरे सेनेवाडखन हाँयते आम एचे जासगुःमे। आम सुद होयाः लगा मोसेस हुकुमकेरा, हना नियम इया बलिदानमे देगगे, जेमहा जमाकू सुदीगोड आम नपाययना, माःआन।”
तोनोंगीग होड़ आँयगराः ञाव जगावगे लगाय ओंगलेता दो, हाँय ओकोकियानखन तोनोंगाः बुता ओरोय बुतातेरा। आम नाःआ इया बुताम बुताता दो जमा होड़कू मड़ंगरेम एचे उदुःगोड।”