1 “अपे होड़कू एचे उदुःवा लगा धरमराः नपाय बुताकून अलोपे एचेय। नाःआ इयापे एचेय दो, सेरमो देसरे इदानिया अपेरीग अपांग अते हना नपाय बुताराः इमान कहिसाः ओरोपे पवावनेना।
मनुवारीग बेटात, सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू सुदा अपांग भगवानराः विड़चेड़तो मरसलरेय वेगता अरू हना बेला जमा होड़कू लगा अँनकूराः बुता बनीय एमेवाकूता।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेड, “फरीसी होड़कू अरू सदूकी होड़कूराः सेबेल सोड़ा अते अपे सवासितीपे दोहोन।”
ने पचघुचिया नियम चेडदार होड़कू अरू फरीसी होड़कू, अपे दोपे ठीकयान। अपे एटाः होड़कू भगवानराः राइजरे बोल अतेपे रोंकावकूता। अपे अँननपे सेरमो देसरे मेरपे बोलता अरू एटाः होड़कू हों सेरमो देसरे मेरपे बोलो ओवाकूता।
अरू हँकू अँनकूराः जमा बुता, होड़कू ञेलले, माःआनते होड़कूकू बुता उदुःवाता। हँकू अँनकूराः अरजी बकसाकून सकड़कू तुलायता अरू हँकूराः अरजी पंछाराः असरा लंबी लंबीकू तुलायता।”
हनमेला मरंग राजा कता कुदायता, अपे ईंगपे अयूम। अपे ईंगरिकुःआ तोनोंगीग हुडिंगीग अजी बोपोहकू सुदा जे हों सकालाःपे एचेकेरा हना ईंग लगापे एचेकेरा।
ननन इया अपेराः लूर-नेवन मरसल इया जमा होड़कू एचेरे नपाय दोहोन दो, होड़कू अपेराः नपाय बुता ञेलकेडखन सेरमो देसरीग अपांग भगवानकू मान मरजइतता।”
मनदो अपे अपेकू दुलारता हँकू एकलापे दुलारकू दो अपे भगवान अगीते तोनोंगाः इमानपे पवाःता जा? नाःआ इया मलगुजारी गोः होड़कू हों मेरकू एचेयता जा?
हनालगा सेरमो देसरीग अपांग उडु-बुडूत इदानिया हनन इया अपे हों उडु-बुडूतपे बड़ाँः लगा इदा।”
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।
दो ईसू हँकू सेतावतेडखने कताया, “ञेलपे, फरीसी होड़कूराः अरू हरदोस राजाराः सेबेल सोड़ा अते अपे सवासितीपे दोहोन।”
आम जीवरे मरसल इदा, हना मरसल अलो अंदरागुः लगा सवासितीम दोहोन।
हनमेला हजार हजार होड़कू ईसू एचेरेकू जुमावनेना अरू मुरुककू चोड होड़ेंगा। ईसू मड़ंग, चेलाकूतेन एचेरेय कता बुँहड़ीतेरा, “फरीसी होड़कू मेड अंजउड़ीकू एचेयता अरू हान सेबेल सोड़ा इया सेड़याव जुवाःता। हनालगा हँकू अते अपे सवासितीपे दोहोन।
अरू ईसू हँकुःआ होड़कू एचेरेय कताया, “सवासितीपे दोहोन। जमा इयाःआ ललची अते अपेराः जीवपे बनसाव। तोनोंगीग जमा जइतकूने किजा जुमावगोड हों हाँयराः जीव नपाय ओरो दोहोनेना।”
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे एटाः होड़कू मड़ंगरे नपाय होड़कू इयापे एचे अडिगतना। मनदो भगवान अपेराः जीव जमाय सुदीतना। होड़कू मरंगकू ओंगलेता हना जिनिस भगवान मरंग मेरेय ओंगलेता।
नाःआ इया हँकू भगवानराः मान मरजइत अते होड़कूराः मान मरजइतकू मनेवातेरा।
अपे अँननपे अपे जाग होड़ेंगता अरू मिनीटोंग इदानिया हाँयग भगवान अगीते मान मरजइत पवाः लगा अपे मेरपे चहाःतना। दो अपे करा उड़ी ईंगपे बिसवास अवे?”
पतरस नाःआय ञेलतेड दो हाँय हँकू एचेरेय कतातेरा, “ने इसराएलरिकुःआ होड़कू, नाःआ कताते अपे चिला लगापे बयावयना? अले अँननलेराः जंगरते सहे नपाय जीवते नाँयग होड़ले नपायतेरा माःआन ओंगोलकेडखन चिला लगा अलेपे कियोः-कोबोःवातना?
अपे खतनापे लगाकू रेनहापेता, हँकुःआ होड़कू एटाः होड़कू एचेरे अँननकू अँकू बदीरे ईंग मरंग इदानिंगा, माःआन उदुःगुः लगाकू चहाःतना। ईसू मसीराः कुरूसराः गुजुः एकलाते होड़कू सडाव जुवाःता, माःआन परसारगे अते एहूदाकू हँकूकू संतावकूता। हनालगा हँकू अपे खतनापे लगाकू रेनहापेता।
भगवान अते पवाःता हना इमान लगा हाँयराः जीव टक-टक दोहोना। हनालगा मिसिरी देसराः आन-धान अते, मसी लगा एचे बेग-हतान मरंगे ओंगोलबाःकाड।
हनालगा अबू अयूमकेरा हना कताकून मुरुक तिंगीड घड़ीन अबूके मनाः लगा इदा, जेमहा अबू अलोबू बहकावगुः।
भगवान जमालेःआ नपाये एचेयता। हनालगा अपेराः बुता अरू भगवानरिकुःआ सुद होड़कू सेवा घड़ीन हाँयपे दुलारकेरा हना, हाँय ओरोय लिड़िंगतेरा। अपे नुँहू हों हँकूपे सेवागोड ञवनतना।
नँकुःआ अडिग जोम होड़कू अते आम सवासितीम दोहोन। हनाते भगवान लगाबू सेवाकेरा, हना सदाःआ ओरो होयानेना अरू भगवान अते आमराः सेवाराः जनामा इमानमे पवाव जुवाःता।