18 अपे ईंगपे अयूम, सेरमो अरू ओत अरीन टगावगुः वरी अरू भगवानराः नियमकूनरे ओजाःतो इदा हना जमाकून अरीन पुराः वरी नियमकून अते अकछरराः तोनोंग मातरा सहे टिका हों ओरो टगावनेना।
अपे ईंगपे अयूम! फड़ियावराः दिनरे नाःआ सहररिकुःआ होड़कू, सोदोम अरू गोमोरा सहररिकुःआ बेलूर होड़कू अते बगरा डंडकू पवाःता।”
अपे दोहोनता हना सहररे होड़कू अपेकू संतावपे दो, हना सहर अते एटाः सहर अगीपे ञीर जुवाः। अपे ईंगपे अयूम, अपे इसराएलराः जमा सहरकूनरे अरीनपे दँड़ा पुरावगे अते मड़ंग, मनुवारीग बेटात वेग जुवाःता।
अपे ईंगपे अयूम! तोनोंगीग होड़ ईंगरिकुःआ चेलाकू अते मी होड़ हुडिंगीग चेला लगा दाः ञूय लगाय एमेवाय दो, हाँयग होड़ भगवान अगीते इमाने पनावाःता।”
“अपे ईंगपे अयूम, नुँहू वरी चउंदीसरेकू जनमावकिया, हँकुःआ जमा होड़कू अते एहुना मरंगीग हवे। मनदो भगवानराः राइजरीग हुनुडिंगीग होड़ हों एहुना अते मरंग इदानिया।
अपे ईंगपे अयूम! भगवानराः बड़रा कता होड़कू अते मुरुक होड़कू अरू बेगर गारबार होड़कू, अपे ञेञेलतना हना ञेलगे लगा अरू अपे अयुमेतना हना बड़रा अयुमे लगाकू चहाःआ, मनदो हना हँकू मेरकू ञेल अयूम अवेगाड।”
अपे ईंगपे अयूम! नंडा चड़ाँत इदानकुःआ नँकुःआ होड़कू अते अदोम होड़कू, मनुवारीग बेटातराः राइज बुँहड़ीत अरीनकू ञेल वरी ओरोकू गोएगनेना।”
दो ईसू चेलाकूतेने कतावातेड, “अपेराः बिसवास गुनमिन दोहोन अते अपे भूत मेरपे उडुंग अवेगडीग। मनदो अपे ईंगपे अयूम! अपेराः बिसवास ढड़हा बिहान मिन दोहोकुः दो नाःआ पहाड़पे कता अवेवाकेःआ, नाःआ ततेरते जोंझोडकियानखन मना अगी सलाव जुवाः। दो हनन अगी सलाव जुवाःता। अरू तोनोंगाः कता अपे कताय हना कता होनोया जुवाःता।
दो अपे ईंगपे अयूम, जे हों सकालाः अपे नाःआ चउंदीसरेपे तोल, हान सेरमो देसरे हों तोलतो दोहोनता। अरू जे हों सकालाः अपे चउंदीसरेपे गीगगे, हान सेरमो देसरे हों गीगतो दोहोनता।”
अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! अपे अँननपेराः जीव कुदाकेडखन लँइग इया मेरपे बड़ाँः वरी, अपे भगवानराः राइजरे ओरोपे बोल अवेनेना।
हनते ईसू चेलाकूतेन एचेरेय कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम, गिरहत होड़कू भगवानराः राइजरे बोल लगा मुरुक मसकिल इदा।
दो ईसू कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम, नँवा चउंदीस बड़ाँः मेला, मनुवारीग बेटात मान मरजइत घड़ीन राइजगे लगाय दुड़ुःता। हनमेला ईंग देह दूरपे सलाःतना अपे हों, बारहगोटोंग गदीरे दुडुःकियानखन इसराएलरिकुःआ बारहगोटोंग गोतोररिकुःआ होड़कूपे राइजता।
दो ईसू चेलाकूतेने कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! अपे बिसवासकेडखन बार जीवगुः घड़ीन अलोपे दोहोन दो, ईंग लुवा दूब एचेरेयिंग एचेकेरा हना अते अरू मरंग मरंग बयाव जुवाः इयाःआ बुताकूनपे एचे अवेयता। अपे नाःआ पहाड़ होँपे कतावा, नाःआते रवीग उडुंगकियानखन समुंदररे लुजरुः, दो हनन इया होया जुवाःता।
दो हँकिनाः बार होड़ वगियारे इये अपातराः हिछाकिन पुरावतेरा?” हँकू कतातेरा, “मरंगीग बेटात।” दो ईसू हँकुःआ होड़कूय कतावाड, “अपे ईंगपे अयूम! मलगुजारी गोः होड़कू अरू सनहा-सनही होड़कू अपे अते मड़ंग भगवानराः राइजरेकू बोलता।
अपे ईंगपे अयूम! नाःआ जमाकूराः आभा नाःआ जूगरिकुःआ होड़कूके एएमे पराःता।
दो ईसू हँकूय होंबोरतेरा, “अपे नाःआ जमाकूनपे ञेलतना जा? अपे ईंगपे अयूम! नंडा मीटोंग दिरि हों एटाः दिरि सेरमो ओरो दोहोनेना। जमा दिरिकून कसड़ लोजोरगोडताकू।”
अपे ईंगपे अयूम! हाँयग मालिक हनाँयग सेवकिया होड़ एचेरे आँयगराः जमा जिनिसकूने जिमागोडता।
मनदो हाँय कता कुदातेरा, अपे ईंगपे अयूम, ईंग अपे मेरिंग सुदीपेतना।
हनमेला मरंग राजा कता कुदायता, अपे ईंगपे अयूम। अपे ईंगरिकुःआ तोनोंगीग हुडिंगीग अजी बोपोहकू सुदा जे हों सकालाःपे एचेकेरा हना ईंग लगापे एचेकेरा।
दो राजा हँकूय कता कुदावाता, अपे ईंगपे अयूम! अपे ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग अते हुडिंगीग सुदा जे हों सकालाः मेरपे एचेगरा हना ईंग लगा मेरपे एचेगरा।
अपे ईंगपे अयूम, आम एचेरे जेमिन ढिबुवा इदा, हनामिन ढिबुवा जमाकून अरीन एमे कुदाय वरी जेहेल अते ओरोम उडुंग अवेनेना।”
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
हनालगा अपे गरीब होड़कू लगा तोनोंगाः संघरापे एमे मेला, एटाः होड़कू उदुःकेडखन अलोपे एमेय। पचघुचिया होड़कू अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे गरीब होड़कूकू संघरावाता, जेमहा एटाः होड़कू अँननकूकू मान मरजइत। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयान।
हना अयूमतेडखन ईसू बयावयाने अरू अनँयग देह दूरकू वेजेडा हँकुःआ होड़कू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम। इसराएल होड़कू एचेरे हों नाःआमिन बिसवास ईंग नुँहू वरी मेरिंग ञेलगडा।
अपे ईंगपे अयूम, लइंकू इया भगवानराः राइज मेरकू मनेवाता हँकुःआ होड़कू भगवानराः राइजरे ओनोरोकू बोलो अवेनेना।”
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ ईंग लगा अरू ईंगराः नपाय सरवन लगा अनँयगराः ओड़ाः, वपक-बोपोहकूतेन अरू अजी-मेमेसकूतेन, एंगा-अपाकू अरू लइंकू, अरू दोहोड़कूनतेने अटूता,
अपे ईंगपे अयूम। तोनोंगीग होड़ मिनी जीवकियानखने बिसवासगे दो, हाँयराः बिसवास दोहोन, हनन इया हाँय लगा होया जुवाःता। हाँय तोनोंगाः पहाड़े कतावा, रेमकियानखन समुंदररे लोजोर जुवाः, माःआन दो हनन उड़ी होनोया जुवाःता।
दो ईसू आँयग मूक चेलाकू राःतेडखने कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम, नाँयग गरीब रंडियाहीन एटाःकू अते बगरा नाःआ दसिना बकसारेय सोलोंगकेरा।
अपे ईंगपे अयूम। नाःआ जमाकून अरीन होयाः वरी नाःआ जूगरिकुःआ होड़कू ओरोकू गोएगनेना।
दो दुडुःकियानखनकू जोजोमा हनमेला ईसू कतातेरा, “ईंगराः कतापे अयूम, ईंग सुदापे जोजोमतानकू अपे अते मी होड़ ईंगपे एचे साबिंगता।”
अपे ईंगपे अयूम! नुँहू अते भगवानराः राइजरे नँवा अंगूरराः रस अरीनिंग ञू वरी हान ओरोयिंग ञूयतेरा।”
दो ईसू पतरसे कतावाड, “ईंग कताम अयूम, आम तिनिसिंग रइत कुकुड़ा बार तुरहा कुकूड़चुः अते मड़ंग पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
अपे ईंगपे अयूम, जमा चउंदीसरे तोनोंगाः ततेररे नपाय सरवनकू परसारगेता, हंडा नाँयराः बुताराः बदीरे होड़कूकू कता उहियारता।”
अयुमेपे, होड़कूराः जमा कसूर अरू एटाःकूकू ओपताता हना हों भगवान बराव एंडागोडता।
तोनोंग सहररिकुःआ होड़कू अपे मेरकू नेत-नेवारपे अरू अपेराः कता मेरकू अयूमगे दो हना सहर अते सेनेन सेन मेला काटराः धुंदराकून कोटा एंडागोडपे। दो नाःआ हँकुःआ होड़कू भगवान डंडियावकूता हनाराः चिनहा इया दोहोनता।”
दो ईसू सहेडतेडखने कतातेड, “नाःआ बेलाकुःआ होड़कू चिला लगा चिनहाकू ञामता? अपे ईंगपे अयूम, नाःआ बेलाकुःआ होड़कू लगा तोनोंग चिनहा ओरोयिंग उदुःतेरा।”
दो ईसू हँकुःआ चेलाकू एचेरे अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम, नंडा चड़ाँत इदानकुःआ, नँकुःआ होड़कू अते अदोम होड़कू भगवानराः राइज जंगरते बुँहड़ीनता हना अरीनकू ञेल वरी ओरोकू गोएगनेना।”
अपे ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ अपे मसी होड़कू इदानपेःआ अते गुनमिन हों दाः ञूय लगाय एमेवापेता दो हाँय लगा भगवान इमाने एनेमेवायता।
हाबील अते बेदी अरू मुनुरुक सुद ततेर तलारेकू ञेड गोएगतिरिया हाँयग जकरिया वरी जमा ञेड एंडात होड़कूराः बलंगी बदीरे नाःआ जूगरिकुःआ होड़कूके आभा एएमे पराःता।
मालिक वेगवाडखन आँयगरिकुःआ सेवकिया होड़कू सपड़ावतोय ञेलकूता दो, हँकुःआ सेवकिया होड़कूराः जीव नपाय दोहोनता। अपे एचेरे सताय कतायिंग कतायतना, हाँयग मालिक मयांग कासवाडखन हँकुःआ सेवकिया होड़कू जोम लगाय एचे दुडुःकूता अरू हँकूय नेत-नेवारकूता।
हनालगा अपेराः जाग ओड़ाः अड़ाः एंडात दोहोनता। अपे ईंगपे अयूम। परबूराः ञावतेय वेगता हाँयग होड़राः जीव भगवान भलावाता, माःआन अपे अरीनपे कताय वरी अपे ईंग ओरोपे ञेल अवेतिरिंगा।”
अपे ईंगपे अयूम, सेरमो अरू ओत टगाव जुवाःता, मनदो भगवानराः सरवन गुनमिनाः टिका हों ओरो टगावनेना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “ईंगपे अयूम, तोनोंगीग होड़ अनँयगराः ओड़ाः सहे एरात, सहे वपक-बोपोहकू सहे एंगा-अपा सहे लइंकू भगवानराः राइज लगाय अड़ाःगोडकूता दो,
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “ईंग पकियायिंग कतायतना, तिनिसिंग आम ईंग सुदा सेरमो देसरेम दोहोनता।”
दो ईसू अरूय कताया, “ईंगपे अयूम, तोनोंगीग भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ अनँयग देसरे जगल मेरेय दोहोनता।
ईसू, नतनएल एचेरे अरूय कताया, “आम ईंगमे अयूम, आम सेरमो देस गीगतोम ञेलता अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मनुवारीग बेटात एचेरे उतराः देगतोम ञेलकूता।”
दो ईसू कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! भेड़ाकूराः गुदड़ीराः दुवारते मेरेय बोलता, मनदो एटाः अगीतेय देग बोलता हाँयग होड़, इनिग होड़ अरू लुड़ी होड़ इदानिया।
हनालगा ईसू हँकू एचेरे अरूय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! भेड़ाकू बोल लगा दुवार ईंग हवे।
अपे ईंगपे अयूम! गोहोम बिहान ओतरे वेरकेडखन मेर गुजुः दो, हना बिहान हनन इया दोहो जुवाःता। गुजुःतान दो हना बिहानते मुरुक जांगगुःता।
अपे ईंगपे अयूम! तोनोंगीग सेवकिया होड़ आँयग मालिक अते मरंग कोवाया अरू तोनोंगीग आँयग बराहीले वारता हाँय आँयगरीग बराहील अते मरंग इदानिया।
दो ईसू कतातेड, “ईंग लगा आमराः जीवमे एनेमेगोडता जा? ईंगमे अयूम! कुकुड़ा अरीन कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
अपे ईंगपे अयूम! मी होड़ ईंग एचेरेय बिसवासगेता दो, ईंग एचेयता हनानाः बुता हाँय होंय एचेयता। ईंग अपांग एचेरेयिंग सेनता। हनालगा हाँयग होड़ ईंग अते हों मरंग मरंग बुताय एचेयता।
अपे ईंगपे अयूम! अपे फिकीर घड़ीनपे इयामता, मनदो चउंदीसरिकुःआ होड़कू बहाल जुवाःताकू। अपे नुँहू उसियाड़ी जुवाःतापे, मनदो अपेराः उसियाड़ी अतेपे बनाहाल जुवाःता।
हनमेला अपे ईंग एचेरे तोनोंगाः अअसे लगा कोवानेःआ। अपे ईंगपे अयूम! अपे ईंगराः ञावते कहिसाः ईंग अपांग एचेरेपे असेय दो, हना हाँय एनेमेवापेता।
आम ईंगमे अयूम! आम डिंघाम दोहोन मेला अनम सपड़ावकियानखन आम चहाःआ हनन अगीम सेना। मनदो आम डोकरान दो आम तिःईम लंबावता अरू तोनोंगीग एटाः होड़ आम सपड़ावकेडमेखन आम सेन लगा मेरेम चहाःता हना अगी आमकू गोःयामता।”
आम ईंगमे अयूम, अले सुदीयतना हनाले कतायतना अरू अले अयूमकेरा हनाले उदुःतना। मनदो अपे अलेराः कता मेरपे मनाःता।
दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “आम ईंगमे अयूम, तोनोंगीग होड़ अरू मी तुरहा, मेरेय जनमाः दो हाँय भगवानराः राइजरे ओरोय मेसा अवेनेना।”
दो ईसू कतातेरा, “ईंगमे अयूम! तोनोंगीग होड़ भगवानराः राइजरीग होड़ बड़ाँः लगा इदान दो हाँय दाः अरू भगवानराः सुद बिरुवाते जनमावगुः लगा इदा।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! बेटात अनँयग आँयते तोनोंगाः ओरोय एचे अवेतेरा। मनदो हाँय अपात एचेतेय ञेलता हनानाः एकला हाँय एचेयता। अपात एचेयता, हनन इया बेटात होंय एचेयता।
दो ईसू कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम! अपे बयाव जुवाः इयाःआ बुतापे ञेलतेरा, हनलगा अपे मेरपे ञामिंगतना। मनदो अपे रुटीपे जोम बीनेना, हनालगापे ञामिंगतना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! अपे लगा मोसेस सेरमो अते रुटी मेरेय एमेगाड। मनदो ईंगरीग अपांग भगवान अपे लगा सताय रुटी सेरमो देस अतेय एमेयता।
अपे ईंगपे अयूम! बिसवासगेताय हाँयग होड़, ओरो टुटीगनेना हना जीवे पवाःता।
दो ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! अपे मनुवारीग बेटातराः मास मेरपे जोम अरू हाँयराः बलंगी मेरपे ञूय, दो अपे सगर सइट वरी ओरोपे जियाव अवेनेना।
दो ईसू कतातेड, “ईंगपे अयूम, कसूरगेता हाँयग होड़ कसूरराः बोझारे बझावतो इदानिया।
अपे ईंगपे अयूम! तोनोंगीग होड़ ईंगराः कता इयाय सलाः, हाँय कहियो ओरोय गोएगनेना।”
हनते ईसू कतातेड, “अयुमेपे! इबराहीम जनमावगुः अते मनाड़ंग वरीते ईंग इदानिंगा।”
मनदो भगवानराः सरवन कहियो ओरो टगावनेना। अरू ननानाः सरवन अपे एचेरे पपरसार होड़कू परसार उदुःतेरा।
हनते ईंग मीटोंग मरंग उजड़ गदीयिंग ञेलतेरा। अरू हना गदीरे मी होड़ दुड़ुःतोय दोहोना। ओत अरू सेरमो हाँय मड़ंग अते ञीरयान अरू हना ओको लगा ततेर मेर दोहोगान।