17 दो हना वरीते ईसू परसारगे लगाय बुँहड़ीतेरा अरूय कतातेड, “भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा।”
अपे सेनेन मेला नाःआ इया परसारकेडखनपे कताय, भगवानराः राइज अपे तलारे बुँहड़ीकिया, माःआन।
बतिसमा एमेयीग होड़ एहुनाराः बेला अते नुँहू वरी भगवानराः राइजरे मुरुक बगरा होड़कू रेनहा-पेलहाकू बोलतना अरूकू हातपातगेतना।
दो ईसू कतातेड, “भगवानराः राइजराः ओकोत कताकून सुदी लगा अपे लगा भगवान कनहूने एमेकेरा, मनदो हँकुःआ होड़कू लगा कोवान।
हनते ईसू चेलाकूतेन एचेरे अरू मीटोंग अउल-तउल कहड़ीय कतातेरा, “भगवानराः राइज अनँयग दोहोड़रे नपाय बिहाने वेरतेरा, हाँयग होड़ इया इदा।
ईसू अरू मीटोंग अउल-तउल कहड़ीय कतातेरा, “भगवानराः राइज समुंदरेकू एनेगता हना मरंग जाल इया इदा। हना जाल दाःरेकू तेकेगोडता दो जमा इयाकुःआ हकूकू गरोम जुमावगोडकूता।
अयूम अवेयता हाँयग होड़, नपायतेय अयूम ठुड़ावागे।”
“भगवानराः राइज अँनकूराः ढिबरीकून गोःकेडखन बरवा सुदा जुमाः लगाकू उडुंगनेना हँकुःआ दसगोटोंग धंगड़ीकू इया इदा।
“भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा।”
आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे। सेरमो देसरे आमराः हिछा पुराःता, हनन इया चउंदीसरे हों आमराः हिछाम पुरावगे।
ईंग बेगर गारबार होड़कू राः लगा कोवान, मनदो कसूर होड़कू राः लगायिंग वेगकिया। अपे भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हना कता नपायतेपे चिडुः, ईंग बलिदान मेरिंग चहाःतना, मनदो होड़कू सोगागोड होड़ेंगकू लगायिंग चहाःतना।”
दो ईसू कताया, “अपे ईंगपे अयूम, नान इया भगवान अगी कसूर अते जीवे कुदाता हाँयग होड़ बदीरे सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू बहालगुःता।
अपे ईंगपे अयूम, ननन इया कसूरते केड़ेत तोनोंगीग होड़ भगवान अगीय कुदा वेगता दो, सेरमो देसरे हाँय लगा मुरुककू बहालगुःता। कसूर अते भगवान अगी जीव कुदाराः जरूरी मेर दोहोनता हँकुःआ निनयानबेगोटोंग बेगर गारबार होड़कू अते हाँय लगा सेरमो देसरे मुरुककू बहालगुःता।
होड़कू हनाँयराः ञावते एरुसलेमते बुँहड़ीवाडखन जमा जइत होड़कू एचेरेकू परसारगेता, होड़कू कसूर अते जीवकू कुदाता दो हँकूराः कसूर ईसूराः ञावते भगवान बराव एंडागोडताय, माःआन।
ईसू भगवानराः सरवन उदुःगे लगाय बुँहड़ीतेरा हनमेला हाँयराः उमइर अंदांज तीस बरिस दोहोना। जमा होड़कू ओओंगोला ईसू उसूपरीग बेटात हवे, माःआन। उसूप एलीरीग बेटात दोहोना।
ईंग बेगर गारबार होड़कू राः लगा मेरिंग वेगगना। मनदो कसूर होड़कू अँकूराः कसूर अते जीव एचे कुदाकू लगायिंग वेगकिया।
हनते हाँय हँकू भगवानराः राइज बदीरे परसारगे लगा अरू बेमरियाकू नपायकू लगाय वारगोतेडकू।
नाःआ कता हँकुःआ होड़कू अयूमतेरा दो हँकू कलेकालयान अरू भगवान जागवाडखनकू कताया, “नपाय इदा। भगवान बेगर एहूदाकू कसूर अते जीव कुदाकेडखन ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाः लगाय दहिनवाडकुःआ।”
नानाः लगा होड़कू अनसिनहारकू दोहोना हना बेला भगवान मेरेय उहियारगाड। मनदो नुँहू हाँय चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू कसूर अते जीवकू कुदा लगाय हुकुमगेतना।
दो पतरस कता कुदातेरा, “अपे कसूर अते जीवपे कुदा। अरू अपे जमा होड़कू ईसू मसीराः ञावते बतिसमापे गोः। दो अपेराः कसूर भगवान बराव एंडायता अरू भगवान अगीते सुद बिरुवापे पवाःता।
ईंग एहूदाकू अरू बेगर एहूदाकू एचेरे हों हँकू अँकूराः कसूर अड़ाःतेडखन भगवान अगी जीवकू कुदागे लगा अरू परबू ईसू एचेरेकू बिसवासगे लगायिंग कता उदुःवातेडकुःआ।
मड़ंगरे दिमसकूस सहररिकुःआ होड़कू, अरू हनते एरुसलेमरिकुःआ होड़कू, अरू जमा एहूदिया राइजरिकुःआ होड़कू, अरू बेगर एहूदाकू जमाकू अँकूराः जीव कसूर अते भगवान अगी कुदाकेडखन, भगवानराः ओंगोल इयाःआ बुताकूनकू एचेय लगा ईंग परसारगोड ञवना।
हनालगा भगवान अगी अपे कसूर अते जीवपे कुदा, दो हाँय अपेराः जमा कसूरकूने बराव एंडागोडता अरू भगवान अगीते अपेराः जीव अहाल-बहाल जुवाःता,
हनालगा अबू मसीराः बदीरे रिता-रिता चेडतो अते अनउरबू बुधियाड़ इदीन। अबू गोएगतो इया बेलूर बुताकून अते जीव कुदा बदीरे अरू भगवान एचेरे बिसवासगे बदीरे,