1 हनानाः दिनरे बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना एहूदिया छतरराः टयंगाब ततररेय परसारतेरा,
“अपे ईंगपे अयूम, नुँहू वरी चउंदीसरेकू जनमावकिया, हँकुःआ जमा होड़कू अते एहुना मरंगीग हवे। मनदो भगवानराः राइजरीग हुनुडिंगीग होड़ हों एहुना अते मरंग इदानिया।
एहुनारिकुःआ चेलाकू हंडा अतेकू सेनेडा दो, ईसू एहुनाराः बदीरे होड़कू एचेरेय कताया, “अपे चिला ञेल लगा टयंगाब ततेररेपे सेनेडा? होयते डोलाःता हना सरपी इया होड़ ञेल लगापे सेनेडा जा?
दो हँकू कतातेड, “अदोम होड़कू कतायता, आम बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना हवे, माःआन। अरू अदोमकू कतायता, आम भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ इलियाह हवे, माःआन। अरू अदोमकू कतायता, आम इरमिया सहे भगवानराः बड़रा कता होड़कू अते तोनोंगीग मी होड़ होड़ हवे, माःआन।”
बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना नपाय धरमिया दूरे उदुःवातेडपेःआ। अरू अपे हाँय एचेरे मेरपे बिसवासगाड। मनदो मलगुजारी गोः होड़कू अरू सनहा-सनही होड़कू बिसवासतेरा। अरू नाःआ ञेलतेडखन तयोमरे हों अपे कसूर अते जीव कुदाकेडखन एहुना एचेरे मेरपे बिसवासगाड।”
सींग दूब नपाय जोःओ जोःता, हना इया कसूर अते जीव कुदाकेडखन अपे नपाय जीवपे जियाः।
हाँय कताया, “नाःआ बेला भगवान तोल दोहोतेरा हना बेला हवे अरू भगवान अपे एचेरे राइजगे लगाय बुँहड़ीकेरा। हनालगा अपे कसूर अते जीवपे कुदा अरू नपाय सरवनरेपे बिसवासगे।”
भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ एसयाह ओजाःतेरा हना कागदरे नाःआ इया भगवान कतातेरा, “ईंग आम अते मड़ंग ईंगरीग बराहीलिंग वारगोडता। हाँय आम मड़ंग आम लगा दूरे संजोड़ता।”
“ने बाबू, आम भाबी भगवानराः बड़रा कता होड़ हवे, माःआनकू कतावामता। अरू परबू वेग अते मड़ंग, आम हाँय लगा दूरमे संजोड़ता।
एहुना वारतेडकिना हँकिनाः होड़किन कुदा सेनेड तयोमरे, ईसू एहुनाराः बदीरे हंडाकू दोहोना हँकुःआ होड़कू एचेरेय कताया, “अपे चिला ञेल लगा टयंगाब ततेररेपे सेनेडा? होयते डोलाःता हना सरपी इया होड़ ञेल लगा अपे सेनेडा जा?
एहुना ईसू बतिसमाय एमेवातिरिया हना बेला वरीते ईसू अबू अते सेरमो देस अगी भगवान रेम गोःयाया हना वरी अले सुदाय दोनोहोना। हाँय एटाःकू एचेरे ईसू गोएगनेन तयोमरे जियाव रेमकिया, हना कता अले सुदा हिदइत उदुःगे लगा इदा।”