11 दो ईसू एहूदिया छतररीग मरंग हातपात होड़ पिलातूस मड़ंगरेय चड़ाँनेन दो हाँय ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “हाव, हनन इयाम कताकेरा।”
अरू ईंग ञाव बदीरे राजाकू अरू हातपात होड़कू मड़ंगरे अपेकू ओर गोःयाता। हनमेला अपे हँकू एचेरे अरू बेगर एहूदाकू एचेरे ईंगराः हिदइतदारकूपे दोहोनता।
मनदो चेला चेडदारतेन सुदा अरू तोनोंगीग सेवकिया आँयगरीग मालिक सुदा बरोबइरगुः दो हाँय संतोकगे लगा इदा। हँकुःआ होड़कू, ओड़ाः मालिकतुकू दरहा माःआनकू कतावायता दो, ओड़ाःरिकुःआ एटाः होड़कू चिला लगा मेरकू ओपताकेःआ?
हँकू हंडा सोदोरनेनखनकू होंबोरतेड, “एहूदाकूरीग राजा करेय जनमावकिया? अले हाँयरीग इपील सेरमोरेले ञेलतिरिया अरू हाँय सलामगेय लगाले वेगकिया।”
ईसू एचे साबगे लगा दोहोना हाँयग जूदा कतातेरा, “ने रबबी, इनिंग हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “आम अनम कताकेरा।”
दो ईसू कतातेड, “आम अनम कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, अपे मनुवारीग बेटात, अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतो अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
दो ईसू कतातेड, “ईंग हवे अरू अपे मनुवारीग बेटात अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतोय अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
दो हँकू होंबरेया, “दो आम भगवानरीग बेटा हवे, जा?” दो ईसू कता कुदातेड, “अँननपे कतायता, ईंग हवे।”
जेहो सकालाः इदा हना जमाकून लगा जीवे एमेयता हाँयग भगवान अरू पुंतियूस पिलातूस मड़ंगरे सताय बदीरे नपायतेय कबुलावनेना हाँयग ईसू, हँकिन मड़ंगरे