42 हनते ईसू अरजी लगा अरू सेनेडखने अरजीतेरा, “ने अपांग, नाःआ कटसियाराः दूररे ईंगके सेन लगा इदान दो अनमराः ओंगोल इया होयाः।”
दो ईसू हँकिनाः चेलाकिनतेने कतावातेड, “अबा मेरबा सुसुदीतना अबा चिलाबा असेतना। ईंगके ञूय लगा इदा हना कटसियाराः डुबहातेबा ञू अवेयता जा?” दो हँकिन कतातेड, “अलिंग ञू अवेयता।”
हनते हाँय गुनमिन तोरेय सेनेडा अरू ओतरे तबेरनेनखन भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, होया अवेन दो, नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। नान दो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
दो ईसू हँकुःआ चेलाकूतेन अपीगतोय वेग ञामतेडकुःआ अरू हँकू अपिगरेकू मथलावयान।
आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे। सेरमो देसरे आमराः हिछा पुराःता, हनन इया चउंदीसरे हों आमराः हिछाम पुरावगे।
ने अबबा, आम अते जमाकून होनोया जुवाःता। नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
“ने अपांग, आम चाहाःतान दो नाःआ कटसियाराः दूर अतेम बनसावगींग। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, अनमराः हिछा इयाम एचेय।”
हनालगा अपांग भगवान ईंग एचेरेय जिमाःकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू ईंग एचेरेकू वेगता अरू हँकू तोनोंग बेला मेरिंग कुदाकूता।
दो हाँय अबूराः अबड़ाव जीव-जहन बदीरेय सोगा अवेवाबूता। हनालगा अबू कबुलाःता हना बिसवासरे बड़ियाड़बू दोहोन,