25 ईसू एचे साबगे लगा दोहोना हाँयग जूदा कतातेरा, “ने रबबी, इनिंग हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “आम अनम कताकेरा।”
अरू बजारकूनरे होड़कू अँकूकू सलामकू लगा अरू होड़कू, ने रबबी, माःआनकू एचे कतान लगाकू चहाःता।
मनदो अपेरीग मिनीटोंग गुरुजी इदा अरू अपे जमाकू वगीयाकू हवे। हनालगा अपे अँननपे रबबी माःआन अलोपे एचे कतान।
हनते ईसूरिकुःआ बारहगोटोंग मूक चेलाकूतेन अते मी होड़ जूदा इसकरियोती मरंग पुजउरीकू एचेरेय सेनेडा।
दो जूदा ईसू एचेरे ओहेन सेनेडखने कतातेड, “ने रबबी, सलाम सलाम”, अरू हाँये अंजोडतेरा।
दो ईसू कतातेड, “आम अनम कताकेरा। मनदो ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, अपे मनुवारीग बेटात, अगम जंगरदार भगवानराः खउना गतर दुड़ुःतो अरू सेरमो देस अते बदरीरे उतराव वेगतोपे ञेलेयता।”
दो ईसू एहूदिया छतररीग मरंग हातपात होड़ पिलातूस मड़ंगरेय चड़ाँनेन दो हाँय ईसू एचेरेय होंबोरतेरा, “आम एहूदाकूरीग राजा हवे जा?” दो ईसू कता कुदातेरा, “हाव, हनन इयाम कताकेरा।”
दो हँकू होंबरेया, “दो आम भगवानरीग बेटा हवे, जा?” दो ईसू कता कुदातेड, “अँननपे कतायता, ईंग हवे।”
हनते पिलातूस कतातेड, “दो आम राजा हवे जा?” दो ईसू कतातेड, “आम कतायतना, ईंग राजा हवे। ईंग सतायराः बदीरे कनाता लगा नाःआ चउंदीसरे जनमावनेनखनिंग वेगकिया। सतायरेय बिसवासगेता हाँयग होड़ ईंगराः कताय मनाःता।”
हना वरीते चेलाकूतेन ईसू एचेरेकू कतातेड, “ने गुरुजी, कहिसाः जोमवामे।”